Ήταν 12 Απριλίου του 2012, όταν άνδρες της Αστυνομίας και του ΣΔΟΕ συνέλαβαν τον Άκη Τσοχατζόπουλο, στο σπίτι του στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μετά από ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, που είχαν εκδώσει οι δικαστικές αρχές, για την πλημμεληματική κατηγορία της ανακριβούς δήλωσης πόθεν έσχες.
Οι εκλογές είχαν ήδη προκηρυχτεί για τις 6 Μαΐου, περίπου τρεις εβδομάδες μετά. Η επίδραση της σύλληψης του Άκη στο εκλογικό αποτέλεσμα ήταν καταλυτική. Μέσα σε λίγες μέρες, το ΠΑΣΟΚ, ήδη τραυματισμένο από το Μνημόνιο, κατέρρευσε και τελικά ήρθε τρίτο κόμμα στις εκλογές, με τον ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει τη δεύτερη θέση και να αναδεικνύεται γρήγορα σε νέο πόλο του πολιτικού συστήματος, ποντάροντας όχι μόνο στην αντιμνημονιακή ρητορική αλλά και στο ηθικό του πλεονέκτημα κατά του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Από το 2012 μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και αυτό που κυρίως άλλαξε είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια η ανερχόμενη πολιτική δύναμη που διεκδικεί την εξουσία, αλλά το κόμμα που κυβέρνησε για 4,5 χρόνια, διέψευσε τις προσδοκίες και βρίσκεται σε καθοδική πορεία που μπορεί να πάρει χαρακτηριστικά πλήρους κατάρρευσης στις κάλπες, αν επιβεβαιωθούν τα γκάλοπ.
Παρά ταύτα, ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες, εξακολουθούν να ονειρεύονται Τσοχατζόπουλους. Κι επειδή στην πολιτική δε φτάνει να ονειρεύεσαι, προσπαθούν και να τους κατασκευάσουν. Κάπως έτσι φτάσαμε στην υπόθεση Νοβάρτις. “Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους” κατά Παπαγγελόπουλο, με 10 υποψήφιους Τσοχατζόπουλους να παραπέμπονται από τη Βουλή για έλεγχο, αλλά τελικά να μη βρίσκεται ούτε ένα ευρώ προερχόμενο από τη Νοβάρτις σε κανενός τους λογαριασμούς. Με έναν όμως πρώην υπουργό (τον Ανδρέα Λοβέρδο) να καλείται από τη Δικαιοσύνη να δώσει εξηγήσεις και γι’ αυτό να ζητείται η άρση της βουλευτικής του ασυλίας.
Ο Παύλος Πολάκης, απηχώντας απόλυτα τη στρατηγική Τσίπρα, δήλωσε πριν από λίγο καιρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βάλει φυλακή κάποιους πολιτικούς του αντιπάλους. Το έχει τόσο πολύ ανάγκη, είναι φανερό αυτό, αλλά δεν του βγαίνει. Προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει Τσοχατζόπουλους, αλλά δεν του κάθεται. Τι ωραιότερο από ένα νέο Τσοχατζόπουλο, παραμονές εκλογών, για να λέει στα μπαλκόνια ο πρωθυπουργός, “δείτε τους διεφθαρμένους, που θέλουν να τους ξαναψηφίσετε”. Η Ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνο σαν φάρσα. Και η υπόθεση Νοβάρτις αποδεικνύεται εκτός των άλλων και μεγάλη πολιτική φάρσα. Μια φάρσα, μάλιστα, που όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τη βρει μπροστά του όταν περάσει στην αντιπολίτευση, γιατί τότε θα διερευνηθεί το σκάνδαλο από την άλλη όψη τους, αυτή της πολιτικής σκευωρίας.
