Σύντροφοι. Μπορεί ο πολιτισμός της κατανάλωσης να έχει αποχαυνώσει τις λαϊκές μάζες, όμως θα πρέπει να επαγρυπνούμε για να μην πέσουμε θύματα της καπιταλιστικής νεοφιλελέ λαίλαπας η οποία απειλεί να πνίξει τις ζωές μας.
Πρόσφατο παράδειγμα οι λογαριασμοί ενέργειας. Διότι μπορεί η κρίση να είναι διεθνής, το κράτος να έχει μοιράσει σχεδόν 4 δις για να απορροφήσει τις ανατιμήσεις, οι επενδύσεις στις ΑΠΕ να είναι ελάχιστες λόγω πρότερης ιδεοληψίας, αλλά ο λαός δεν ευθύνεται για τίποτε απ’ όλ’ αυτά. Μάλιστα υπάρχουν πολιτικοί όπως ο Σωκράτης Φάμελος, τομεάρχης ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ, που τολμούν και μας ανοίγουν τα μάτια καθώς συσχετίζουν τις αυξήσεις στο ρεύμα με την αισχροκέρδεια της ΔΕΗ, η οποία εμφάνισε κέρδη 800 εκατ. ευρώ. Υποθέτω δε ότι ο τομεάρχης θα εννοεί εξίσου και τους λοιπούς ιδιώτες παρόχους.
Νίκος Παππάς και Παύλος Πολάκης ωστόσο είναι ξεκάθαροι. Την άλλη φορά, η ΔΕΗ θα ξαναγίνει κρατική. Όπως τότε που πτώχευε μεν, έδινε δωρεάν όμως το ρεύμα σε καταλήψεις και πισίνες.
Δεν είναι το μόνο όμως. Το νερό είναι επίσης Δημόσιο Αγαθό. Το εμπεδώσαμε επί διακυβέρνησης Σαμαρά. Ευτυχώς τότε, οι ακτιβιστές μας εξήγησαν ότι μερικοί μήνες δεξιάς διακυβέρνησης θα σήμαινε την ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης και γλιτώσαμε τα χειρότερα. Βέβαια το 2016 η ΕΥΔΑΠ είχε εκχωρηθεί στο Υπερταμείο, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όμως, ας μην ξεχνάμε. Τότε, υπήρχε η μπότα των δανειστών που μας υποχρέωνε σε ανάλγητες επιλογές. Όλες ήταν ανάλγητες. Εκτός από εκείνη που χρησιμοποιήσαμε για να συγκεντρώσουμε τουλάχιστον 37 δισ. ευρώ μαξιλάρι. Τώρα το ΣΤΕ έκρινε παράνομη τη μεταβίβαση της ΕΥΔΑΠ στο Υπερταμείο και φυσικά η αριστερά πανηγυρίζει.
Δωρεάν πρέπει να είναι και τα διόδια φυσικά. Το πρωτοπόρο κίνημα “Δεν πληρώνω” έδειξε το δρόμο και για άλλες λαϊκές διεκδικήσεις. Οι δρόμοι άλλωστε, ανήκουν στον λαό. Μπορεί να τους έφτιαξαν εργολάβοι, όμως ένας σωστός αγωνιστής πρέπει a priori να θεωρεί ότι υπήρξε ρεμούλα. Επίσης πρέπει να υποστηρίζει με σθένος την άποψη ότι δεν υπάρχει κόστος λειτουργίας σε έναν έτοιμο δρόμο. Άρα τα διόδια εξυπηρετούν μόνο το σκοπό του να γεμίζουν τα ταμεία των εργολάβων. Το αίτημα της κατάργησής τους παραμένει δίκαιο και διαχρονικό.
Αν σας γεννήθηκε εύλογα το ερώτημα “τι να τους κάνουμε τους δρόμους άμα δεν έχουμε βενζίνη”, η απάντηση είναι ότι η βενζίνη είναι επίσης λαϊκό αγαθό. Δε ζούμε στην εποχή της σοβιετίας, τότε που όλοι κυκλοφορούσαν με λεωφορεία και τρένα. Κάθε λαϊκή οικογένεια πρέπει να πληρώνει δίκαιη τιμή για τη βενζίνη. Χωρίς ειδικούς φόρους και άλλα τερτίπια. Το είπε άλλωστε και η Λαγκάρντ, η οποία συμφωνεί με την προοδευτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να καταργηθούν οι φόροι στα καύσιμα. Συγκεκριμένα η επικεφαλής της ΕΚΤ είπε “ένα είδος γενικού ΦΠΑ δεν φαίνεται να είναι το στοχευμένο εργαλείο που συνιστάται προκειμένου να ελαφρυνθεί πραγματικά το βάρος σε εκείνους που είναι οι πιο ευάλωτοι».
Παρεξηγημένο και κατασυκοφαντημένο είναι και το θέμα με τα δάνεια από την τράπεζα. Μόνον 25 άτομα τόλμησαν να ζητήσουν προστασία έναντι των τραπεζών με τον νέο πτωχευτικό κώδικα, από πέρυσι το καλοκαίρι. Οι υπόλοιποι, αυτοί για τους οποίους νοιαζόμαστε όλοι, αντιστάθηκαν και δεν προσκόμισαν στοιχεία που να αποδεικνύουν την αδυναμία πληρωμών τους. Λέμε όχι στο φακέλωμα και κλείνουμε το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες. Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.
Το κυρίαρχο θέμα όμως δεν είναι άλλο από τις τιμές των προϊόντων. Όπως θα ξέρετε ήδη από καταγγελίες συντρόφων, το ματσάκι του άνηθου έχει φτάσει 9 ευρώ το κιλό. Θα μου πεις τι να το κάνεις ένα κιλό άνηθο; Σωστό, αλλά είναι ενδεικτικό της ακρίβειας. Ο πληθωρισμός έχει εξανεμίσει τα εισοδήματα των ελληνικών νοικοκυριών. Η ακρίβεια είναι ευθύνη της Κυβέρνησης. Ιδίως διότι με τις νεοφιλελέ επιλογές της κατάφερε να έχει πληθωρισμό 4,4% το Δεκέμβριο. Το προσχηματικό επιχείρημα είναι ότι η υπόλοιπη Ευρώπη απολάμβανε μέσο όρο 5%, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 25 ετών.
Το θέμα αντιμετωπίζεται μόνο με ένα λαϊκό μέτρο. Αυτό που την πρώτη φορά, η μπότα των δανειστών δεν άφησε να γίνει πράξη. Την αύξηση δηλαδή του κατώτατου μισθού, τουλάχιστον στα 800 ευρώ. Η ακόμα καλύτερα στα 1800 ευρώ, σε επίπεδα σχεδόν Λουξεμβούργου. Όταν γυρνάει το χρήμα άλλωστε η οικονομία πάει καλά. Είναι δίκαιο αίτημα, που πρέπει να γίνει πράξη. Οι Έλληνες έχουν υποφέρει πολύ, κυρίως μετά που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια. Ο ΟΟΣΑ μαγειρεύει τα νούμερα και μας λέει ότι “τα ελληνικά νοικοκυριά είχαν τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση εισοδήματος μεταξύ των χωρών μελών του, στο τρίτο τρίμηνο του 2021”. Μας συγκρίνει όμως με κατεστραμμένα κράτη όπως η Γερμανία, η Αυστρία κλπ. Μόνο ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, όπως η Βενεζουέλα, μπορεί να δώσει απαντήσεις στις μεθοδεύσεις των ισχυρών.
Η κατάρρευση του καπιταλισμού, γίνεται φανερή από τη λύσσα με την οποία διάφοροι παρατρεχάμενοί του, επιχειρούν να αποδείξουν ότι όλα πάνε καλά. Πρόκειται για κοροϊδία, καθώς όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Τα νούμερα τα μαγειρεύουν όπως τους βολεύει. Άλλωστε το ακλόνητο επιχείρημα είναι ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει από νούμερα. Καταλαβαίνει ότι γίνεται στην τσέπη του. Πρόκειται για ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν ακόμη και οι δημοσιογράφοι, οπότε καταλαβαίνετε σε ποιο σημείο είμαστε.
Για να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, η ακρίβεια είναι υπαρκτή και κυρίως δυσάρεστη για όλους. Οι πολίτες πιέζονται. Όμως η λειτουργία της οικονομίας, εμπεριέχει και δυσάρεστες περιόδους. Δεν έχει βρεθεί τρόπος να λειτουργεί μια οικονομία με χαμηλό πληθωρισμό εσαεί. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο ζήτημα, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα από ένα μικρό κράτος. Τα μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση, τα πληρώνουμε και πάλι όλοι μας μέσω των φόρων. Δεν βρίσκουμε λεφτά με μαγικό τρόπο. Οι προτάσεις για ελάφρυνση είναι εννοείται χρήσιμες. Αρκεί να είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. Ειδάλλως η συνεχής αναπαραγωγή ανεφάρμοστων ή μαγικών λύσεων, το μόνο που θα καταφέρει είναι να μεγεθύνει το πρόβλημα. Η δε υιοθέτησή τους, απλώς θα υποθηκεύσει τις μελλοντικές γενιές.
