Συμβαίνουν σήμερα σημαντικά γεγονότα στον κόσμο – που μας αφορούν άμεσα κι όμως, δεν τα μαθαίνουμε εδώ. Και σίγουρα δεν τα αξιολογούμε…
Για παράδειγμα:
Θυμάστε τον Πασκάλ Μπρυκνέρ; Πρόκειται για το γάλλο φιλόσοφο (από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ισπανίδα, γεννημένο στην Αυστρία αλλά μεγαλωμένο στη Γαλλία), που υπήρξε κάποια εποχή ίνδαλμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα λοιπόν, ο Μπρυκνέρ, έβγαλε το νέο βιβλίο του με τίτλο «Un coupable presque parfait – La construction du bouc emissaire blanc» («Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος – Η δημιουργία του λευκού αποδιοπομπαίου τράγου»), που όπως διαβάζουμε σε ρεπορτάζ του iefimerida.gr (9-7-2021):
“κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην Ιταλία και προκαλεί πολλές συζητήσεις. Ο εμβληματικός Γάλλος φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος υποστηρίζει ότι στην εποχή μας η Αριστερά έχει αντικαταστήσει την πάλη των τάξεων… με την αδιάκοπη υπεράσπιση των μειονοτήτων. Κολλώντας τη ρετσινιά του «φασιστικού» σε οτιδήποτε δηλώνει άμεσα ή έμμεσα μια πρόσδεση με τις παραδόσεις. Και με τον τρόπο αυτό έχει εντοπίσει έναν “νέο εχθρό”, στον οποίο στρέφει τώρα τα βέλη της: όχι πλέον τον καπιταλισμό, αλλά «τον ετεροφυλόφιλο λευκό άνδρα»…
Κατά τον Μπρυκνέρ, η Ευρώπη επηρεάζεται ανεξήγητα από ο,τιδήποτε προέρχεται από τον αγγλοσαξονικό κόσμο. Όχι μόνον από τις τάσεις στη μόδα και τα διάφορα καταναλωτικά αγαθά, αλλά πρωτίστως από τα γεννημένα στις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις ρεύματα σκέψης (σε αυτήν την περίπτωση σήμερα τα νεο-φεμινιστικά, αντιρατσιστικά και αντι-αποικιοκρατικά) που έχουν εντοπίσει στον λευκό άνδρα έναν αποδιοπομπαίο τράγο.
Ανεξάρτητα από το ποια είναι τα πραγματικά του λάθη, ο «λευκός ετεροφυλόφιλος» είναι ένοχος ως τέτοιος. Πρόκειται για έναν αντιρατσισμό, που είναι στην ουσία ρατσισμός από την ανάποδη. «Όταν μας λένε, π.χ. ακτιβιστές, ότι ένας λευκός είναι εκ φύσεως ρατσιστής, διότι αυτό είναι εγγενές και απορρέει από αυτόν ως μία ακούσια έκφανσή του, βρισκόμαστε ήδη στην εικονογράφηση ενός ρατσισμού: αποδίδουμε ένα χαρακτηριστικό σε ένα άτομο εξαιτίας της βιολογικής και γενετικής του ουσίας. Και παρά ταύτα, τα άτομα αυτά ισχυρίζονται ότι είναι με την πλευρά της αλήθειας”.
“Στις ΗΠΑ, καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, οι θεωρίες αυτές δημιουργούν παράλογη συμπεριφορά, λέει ο Μπρυκνέρ, αναφέροντας το παράδειγμα Αμερικανών επιχειρηματιών που αρνούνται να καθίσουν στο αεροπλάνο δίπλα σε μια γυναίκα υπάλληλό τους και στα ξενοδοχεία ζητούν δωμάτια σε διαφορετικούς ορόφους για να αποφύγουν τις κατηγορίες “παρενόχλησης”, ενώ στα πανεπιστήμια συνιστάται η σύνταξη γραπτών συμφωνιών πριν από τη σεξουαλική επαφή!
Καταγγέλλει τις «απλώς γελοίες πρωτοβουλίες», όπως αυτή που καλεί τις γυναίκες να σταματήσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τα αρσενικά (το αρσενικό είναι πάντα «βίαιο αρπακτικό», ακόμη και όταν το σεξ είναι συναινετικό)…
Ο Μπρυκνέρ δεν αρνείται διόλου την ανάγκη προάσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων και παραδέχεται τα πολλά ελαττώματα της λευκής Δύσης. Ωστόσο, όπως σημειώνει, αναπτύσσεται ένας «ρατσιστικός αντι-ρατσισμός», όπως τον αποκαλεί, που καθίζει μόνο λευκούς ετεροφυλόφιλους στο εδώλιο! Και συχνά το κάνει βάσει εντελώς εσφαλμένων πεποιθήσεων (όπως το επιχείρημα ότι οι «γενοκτονίες» διαπράχθηκαν μόνο από λευκούς· θα αρκούσε να σκεφτούμε τι συνέβη στο Μπουρούντι και τη Ρουάντα και τους δύο εκατομμύρια θανάτους που προκλήθηκαν από συγκρούσεις μεταξύ εθνοτικών ομάδων, ή το γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή προκλήθηκε από τις αποικιακές δραστηριότητες των λευκών…)
Πρόκειται, σχολιάζουν ιταλικά ΜΜΕ, για ένα βιβλίο στο οποίο ο Μπρυκνέρ παραθέτει τεκμηριωμένες απόψεις και θέτει ενοχλητικά ερωτήματα σχετικά με το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει ένα μέλλον όπου θα κυριαρχεί το «πολιτικά ορθό» και οι απόψεις υστερικών ιδεολογικών μειονοτήτων, που ισχυρίζονται ότι είναι με την πλευρά της αλήθειας”.
Με δύο λόγια, ο Μπρυκνέρ καταγγέλλει την Πολιτική Ορθότητα και τον “δικαιωματισμό”! Σε όλες τις εκφάνσεις τους: Και στην ακραία “αντιρατσιστική”, τύπου Black Lives Matter. Και στην ακραία “νεοφεμινιστική”, τύπου: η αρρενωπότητα είναι τοξική και οι άνδρες από τη φύση τους βίαιοι, που αποζητούν ευκαιρία για…”γυναικοκτονίες”.
Ο Μπρυκνέρ όμως, ανήκει σε αυτό που οι Γάλλοι ονόμασαν “νέους φιλοσόφους”. Είναι ιδιόρρυθμος και αιρετικός. Ασκεί ταυτόχρονα κριτική στην Αριστερά και γοητεία στους αριστερούς. Πάντως “συντηρητικός” δεν είναι…
Και λέει απερίφραστα, πως όσοι εμφανίζονται ως “σούπερ προοδευτικοί” σήμερα, είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι ισχυρίζονται οι ίδιοι:
Χρησιμοποιούν έναν κακέκτυπο “Μαρξισμού”,
όπου έχουν αντικαταστήσει την “ταξική πάλη” με τις πάσης φύσεως “μειονότητες”,
κι έχουν προσχωρήσει σε ρατσισμό κατά των ανδρών γενικώς, και κατά των λευκών ανδρών ιδιαιτέρως,
ενώ πολεμούν το σύνολο των αξιών του δυτικού κόσμου.
Μαζί και το σύνολο της Κλασικής παράδοσης (Αρχαιοελληνικής και Λατινικής), πάνω στην οποία στηρίζεται ο Δυτικός Πολιτισμός…
Και επειδή δεν μασάει τα λόγια του, συμπληρώνει:
«Δεν εμπιστεύομαι τους ”αντιφά”, διότι φέρουν στα σπλάχνα τους εκείνο που ισχυρίζονται ότι καταγγέλλουν»!
Παρακαλούνται όλοι οι δικοί μας, που μαϊμουδίζουν τα σύγχρονα δόγματα της “Πολιτικής Ορθότητας” χωρίς να πολυ-καταλαβαίνουν, να μελετήσουν το τελευταίο βιβλίο του Πασκάλ Μπρυκνέρ.
Αναφέρομαι στους “μεταπράτες ιδεών” από το χώρο της Αριστεράς – αλλά και της “Φιλελεύθερης Δεξιάς” εσχάτως, ακόμα και σε υψηλά αξιώματα. Ας καταλάβουν, επιτέλους, πως όταν αναπαράγουν εδώ τις κραυγές των “αντιφά”, δεν ευθυγραμμίζονται με την “Πρόοδο”, προσυπογράφουν την επιστροφή στο Μεσαίωνα…
* Άλλο παράδειγμα, ο γνωστός μας Γιοσιχίρο Φράνσις Φουκουγιάμα, ο Αμερικανός φιλόσοφος (Ιαπωνικής καταγωγής), ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ’90 θεωρήθηκε ο θεωρητικός – ή ο προφήτης της – “Παγκοσμιοποίησης”, με το εμβληματικό έργο του τότε: “Το τέλος της Ιστορίας”.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, έρχεται και υποστηρίζει σήμερα (ΝΕΑ, 10-11/7 2021), ότι η Ευρώπη οφείλει να προστατεύσει τα σύνορά της! Αλλιώς θα σαρωθεί από πληθυσμούς που δεν μπορεί ούτε να ελέγξει ούτε να αφομοιώσει…
Ο “προφήτης” της “Παγκοσμιοποίησης” πριν από τριάντα χρόνια, σήμερα ζητάει προστασία συνόρων! Όντως ζούμε σε ανατρεπτικές εποχές…
* Τρίτον, η Ευρώπη καταγγέλλει σήμερα επισήμως την εργαλειοποίηση των λαθρομεταναστών. Και κατηγορεί τον “κακό” Πρόεδρο της Λευκορωσίας Λουκασένκο, ότι φέρνει λαθρομετανάστες από την Τουρκία και τους προωθεί στη γειτονική Λιθουανία και εκείθεν στην υπόλοιπη Βορειοδυτική Ευρώπη (δηλαδή, κυρίως στη Γερμανία).
Ο Λουκασένκο καταγγέλλεται γι’ αυτό που κάνει τώρα. Ο Ερντογάν που το κάνει εδώ και έξη χρόνια, και βοηθά σήμερα το Λουκασένκο να επεκτείνει το “εμπόριο” απευθείας στον “αυλόγυρο” της Βόρειας Ευρώπης, δεν έχει καταγγελθεί ακόμα…
Γιατί τώρα θίγονται άμεσα οι ίδιοι οι Βόρειοευρωπαίοι. Και πλησιάζουν κι οι εκλογές (στη Γερμανία)…
–Στο μεταξύ στη υπό Σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση Σουηδία σταματάνε να τους δίνουν άσυλο,
–στην επίσης υπό Σοσιαλιστική διακυβέρνηση Δανία αρχίζουν να τους στέλνουν πίσω στις πατρίδες τους,
–στην υπό αριστερή διακυβέρνηση Ισπανία έστειλαν στρατό να απωθήσει (βίαια) τους λαθρομετανάστες από το Μαρόκο,
–στην Γαλλία του “κεντρώου” Προέδρου Μακρόν παίρνουν όλο και πιο αποφασιστικά μέτρα κατά των λαθρομεταναστών (και κατά του ισλαμοφασισμού, όπως καταγγέλλει και ο Μπρυκνέρ),
–ενώ στην Ιταλία, το Κόμμα του Σαλβίνι, συμμετέχει στην κυβέρνηση Ντράγκι πλέον κι επιβάλλει πολύ πιο αυστηρή στάση απέναντι στους παράνομους μετανάστες…
Στην Ευρώπη ανατρέπεται όλη η προηγούμενη Πολιτική! Σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις, αριστερόστροφες και κεντροδεξιές, σε Ανατολική, Δυτική, Βόρεια και Νότια Ευρώπη αντιστρέφουν τις “πολιτικές ασύλου” των “εργαλειοποιημένων”.
Σε ένα πρόβλημα από το οποίο η Ελλάδα απειλείται πιο άμεσα, η χώρα μας πρέπει να προηγείται – όχι να ακολουθεί ασθμαίνουσα.
Καλούνται οι ΜΚΟ που συνεργάζονται εδώ με τα κυκλώματα διακινητών και καλύπτουν τις έκνομες δραστηριότητές τους εντεύθεν κακείθεν των συνόρων (της Ευρώπης), να καταλάβουν ότι άλλαξαν τα πράγματα.
Και να εγκαταλείψουν το λαθρεμπόριο ψυχών, “ευαισθησιών” και ενός κίβδηλου “ανθρωπισμού”…
Τώρα πια του πήραν χαμπάρι όλοι…
* Τέλος “μέγα θέμα” πήγε να δημιουργηθεί προς στιγμήν μέσα στην Ευρώπη, με ένα νόμο που πέρασε η Ουγγαρία, “απαγορεύοντας την προπαγάνδα της… παιδοφιλίας” στα σχολεία!
Το νομοσχέδιο κρίθηκε ότι θίγει το δικαίωμα των νέων στην… επιλογή φύλου (πριν τα 18 τους χρόνια), και καταγγέλθηκε από τις “πολιτικώς ορθές” ελίτ της Ευρώπης. Εύκολος στόχος – και αυτή τη φορά – ο “αυταρχικός” ηγέτης της Ουγγαρίας Όρμπαν.
Με τη μόνη διαφορά ότι, ενώ σε όλα τα άλλα ζητήματα που είχε προκαλέσει ο Όρμπαν στην Ευρώπη ήταν περίπου “απομονωμένος”, αυτή τη φορά ΔΕΝ είναι!
Για το νομοσχέδιο που επιχείρησε να περάσει στη χώρα του, τον στήριξαν, ανοικτά ή συγκεκαλυμμένα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι κυβερνήσεις της Κροατίας, της Σλοβακίας, της Τσεχίας, της Σλοβενίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας, και όλων των Βαλτικών χωρών (Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας). Ενώ οι κυβερνήσεις Αυστρίας και Ιταλίας είναι μάλλον απρόθυμες να τον καταδικάσουν.
Η “Πολιτική Ορθότητα” εκτός από την “εργαλειοποίηση” των “μεταναστευτικών ροών” που έρχονται απ’ έξω, επιχειρεί να εργαλειοποιήσει και εγχώριες μειονότητες. Οι οποίες δεν έχουν πάντα “δίκιο”…
Καθώς η Ευρώπη έχει σήμερα πολύ πιο σοβαρά, επείγοντα – κάποτε μάλιστα “υπαρξιακά” – ζητήματα να αντιμετωπίσει, είναι ανόητο να διχάζεται για τέτοια “άνωθεν κατασκευασμένα” προβλήματα όπως η… “επιλογή φύλου” από 15ετή παιδιά…
Κι αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης πρέπει να αναδιπλωθούν σε όλο το φάσμα του “δικαιωματισμού”, όπως, άλλωστε έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν στο λαθρομεταναστευτικό και στην αντιμετώπιση του ισλαμοφασισμού.
(Ήδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΔΑ- αποφάσισε ότι οι εργοδότες έχουν δικαίωμα να απαγορεύσουν στις υπαλλήλους τους να φορούν μαντήλα ή χιτζάμπ.
Ενώ πριν από ένα χρόνο περίπου το ίδιο ΕΔΔΑ είχε αποφασίσει πως όσοι μπαίνουν παράνομα από τρίτες χώρες, ασφαλείς γι’ αυτούς, τα Ευρωπαϊκά κράτη μπορούν να τους αρνηθούν, όχι μόνο το “‘ασυλό” αλλά ακόμα και το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο!)
Εμείς εδώ έχουμε καταλάβει τίποτε απ’ όλα αυτά;
Τελική παρατήρηση. Η Ευρώπη αλλάζει! Μετακινείται ταχύτατα από τον αστερισμό τους εκφυλιστικού “δικαιωματισμού” στη συντηρητική αναδίπλωση. Κι αυτή την “μετακίνηση” την επιβάλλουν τα ίδια τα προβλήματα, οι μετατοπίσεις της “διανόησης” και οι αντιδράσεις των κοινωνιών της Ευρώπης.
Στις ανοικτές κοινωνίες, αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι οι πνευματικής αναζητήσεις να βρίσκονται σε “απόκλιση” από τις κοινωνικές πλειοψηφίες.
Οι διανοούμενοι να βρίσκονται “πιο μπροστά από τις κοινωνίες” (όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν αυτάρεσκα… )
Κι αυτό δημιουργεί εγγενή πολιτική αστάθεια, ενίοτε και κοινωνικές κρίσεις.
Σε σπάνιες περιπτώσεις όμως, η πνευματική ηγεσία κινείται ομότροπα και “συναντάει” τις αντιδράσεις της κοινωνίας! Κι όταν συμβαίνει αυτό, έχουμε μεγάλες μετατοπίσεις, ανατροπές πάγιων ισορροπιών ή/και επαναστάσεις.
Όταν η πνευματική πρωτοπορία συναντιέται με το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, τότε δημιουργούνται αληθινά πλειοψηφικά ρεύματα που σαρώνουν τα πάντα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Αλλά προς το “συντηρητικότερο”…
Κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο…
Το 1989 η παραδοσιακή Αριστερά κατέρρευσε στην Ανατολική Ευρώπη.
Τριάντα χρόνια αργότερα, ήλθε η ώρα να καταρρεύσουν και η λεγόμενη “νέα Αριστερά” στην υπόλοιπη Ευρώπη…
ΥΓ.1 Στην Ελλάδα το πρώτο δεν το πήραμε χαμπάρι. Το δεύτερο – που θα πάει; – θα το καταλάβουμε. Έστω και τελευταίοι.
ΥΓ.2 Στο μεταξύ η Αίγυπτος σταμάτησε τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, αφού κατάλαβε ότι οδηγούν σε αδιέξοδο. Εμείς εδώ συνεχίζουμε, ενώ κορυφώνονται οι προκλήσεις του Ερντογάν στην Κύπρο!
Αυτά…
