Εβδομήντα έξι ημέρες έχουν περάσει από τις εκλογές του Ιουνίου. Από τότε που ο ελληνικός λαός έδωσε εκ νέου εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη να σχηματίσει κυβέρνηση. Δεν του έδωσε λευκή επιταγή, αλλά ρητή εντολή να κάνει πράξη συγκεκριμένα πράγματα.
Αυτά που υποσχέθηκε. Να βαδίσει σταθερά, τολμηρά, μπροστά. Να δώσει στους πολίτες σταθερότητα και ασφάλεια. Αυτά υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για να εφαρμόσει αυτά εξελέγη. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος εάν έχει αποκωδικοποιηθεί σωστά το μήνυμα του λαού από το Μαξίμου. Η μεγάλη εκλογική διαφορά ίσως και να το θόλωσε.
Μέσα σε αυτές τις εβδομήντα έξι ημέρες που μεσολάβησαν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου έως σήμερα έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Η υπόσχεση αυτή όχι μόνο δεν έχει τηρηθεί αλλά είχαμε τόσα πολλά γεγονότα μαζεμένα που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την κυβέρνηση και το πρόσωπό του πρωθυπουργού είναι δεδομένο πως έχει κλονιστεί. Είδαμε να καίγεται η Ρόδος, η Αττική (δυο φορές), να παίρνουν φωτιά πυρομαχικά στη Νέα Αγχίαλο, να λαμπαδιάζει και να καίει για 15 ημέρες ο στρατηγικά και γεωπολιτικά σημαντικότατος Έβρος. Η απάντηση από χείλη υπουργών και υπευθύνων πως φταίει η κλιματική αλλαγή που “ήρθε νωρίς” όχι μόνο δεν πείθει αλλά εκνευρίζει τους πολίτες. Την εκλαμβάνουν ως κίνηση αποποίησης ευθυνών. Δεν δίνει στους πολίτες ασφάλεια, δεν είναι τολμηρή, δε δείχνει πως οι πολίτες θα πρέπει να περιμένουν κάτι καλύτερο στο μέλλον. Μάλλον το αντίθετο.
Μετά τις πυρκαγιές ήρθαν οι πλημμύρες. Η Θεσσαλία βούλιαξε, ζωές χάθηκαν (ακόμα δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της τραγωδίας), χωριά εξαφανίστηκαν, η οικονομική ζημιά είναι τεράστια. Προφανώς και οι ποσότητες νερού που έπεσαν ήταν άνευ προηγουμένου. Προφανώς και έχει παίξει ρόλο η κλιματική αλλαγή. Αλλά ο πολίτης δε μπορεί να δεχθεί πως αυτό θα είναι η κανονικότητά του. Θα το δεχόταν ίσως σε ένα βαθμό εάν είχε εμπιστοσύνη πως σε πολιτικό επίπεδο έγινε ό,τι ήταν δυνατό ώστε να μετριάσουν οι επιπτώσεις της κακοκαιρίας. Αν μη τι άλλο κυβέρνηση και περιφέρειες γνώριζαν μέρες πριν το τι είχαν να αντιμετωπίσουν και θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι όσο καλύτερα γίνεται. Ήταν;
Την ίδια περίοδο είχαμε την κάθοδο των Κροατών χούλιγκαν. Διέσχισαν τη μισή ηπειρωτική χώρα ανενόχλητοι, ενώ ειχαμε ειδοποιηθεί, πήγαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και σκότωσαν έναν άνθρωπο. Η αντίδραση της αστυνομίας, που παίρνει εντολές από την πολιτεία, δεν ήταν ούτε τολμηρή, ούτε είχε το στοιχείο της πρόβλεψης μέσα. Οι υπεύθυνοι δεν έβλεπαν μπροστά για να προλάβουν. Αντέδρασαν μόνο όταν το γεγονός είχε συμβεί. Ταυτόχρονα, στον Ασπρόπυργο Ρομά επιτίθενται σε αστυνομικούς και δεν τους ακουμπά κανείς. Στο λαθρομεταναστευτικό είναι ξεκάθαρο πως μετά το ναυάγιο της Πύλου και τα αρνητικά δημοσιεύματα για τη χώρα από συγκεκριμένη μερίδα του ευρωπαϊκού τύπου οι μεταταστευτικές ροές έχουν αυξηθεί σημαντικά. Το Λιμενικό μοιάζει να έχει αλλάξει σκοπό, από την επιτήρηση των συνόρων έχει περάσει μόνο στη διάσωση. Την ίδια ώρα λαθροδιακινητές στον Έβρο σκοτώνουν κόσμο πηγαίνοντας ανάποδα στην εθνική οδό ενώ λαθρομετανάστες αποβιβάζονται σε παραλίες. Η απάντηση του υπουργού ήταν να μιλήσει για “επαγγελματίες ανησυχούντες”, για πάντρεμα μετανάστευσης και κλιματικής αλλαγής και για Εβρίτες σε “ψυχική αναταραχή”. Δε νομίζω να υπάρχει ένας πολίτης που να πιστεύει πως οι δηλώσεις αυτές εγγυόνται πως η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Μάλλον το αντίθετο. Όλο αυτό που ζουν οι πολίτες τις τελευταίες 76 ημέρες σίγουρα δε χαρακτηρίζεται από σταθερότητα. Η αντίδραση της κυβέρνησης στα γεγονότα δεν ήταν είναι τολμηρή και δεν δίνει ελπίδα για το μέλλον. Οι πολίτες ζουν μια περίοδο αστάθειας και αγωνιούν για τι θα τους ξημερώσει αύριο.
Δεν είμαι βέβαιος πως έχουν καταλάβει όλοι στην κυβέρνηση ότι ελλείψει αντιπάλου η σύγκριση δε γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά με τις προσδοκίες των πολιτών, βασιζόμενες στην προεκλογική υπόσχεση. Αλλά και με την προηγούμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτήν της περιόδου 2019-2023. Η κυβέρνηση που δε μετρά ούτε εκατό ημέρες ζωής θα κριθεί στο “Σταθερά. Τολμηρά. Μπροστά”. Θα κριθεί στα θέματα ασφάλειας σε κάθε τομέα. Στην οικονομία, στο περιβάλλον, στο λαθρομεταναστευτικό, στην εγκληματικότητα. Δεν θα κριθεί ούτε στους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών, ούτε στη ζωοφιλία παρά από ελάχιστους. Όταν δεν υπάρχει ασφάλεια όλα τα άλλα θέματα μοιάζουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Κι εάν η ηγετική ομάδα του Μαξίμου έχει σε πιο «υψηλά» θέματα το μυαλό της κάποιος πρέπει να την επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα. Εάν πάλι κάποιοι μέσα στην κυβέρνηση δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος της τήρησης αυτής της υπόσχεσης ο πρωθυπουργός οφείλει να τους απαλλάξει από το βάρος αυτό. Διότι πλέον κινδυνεύει σοβαρά ο ίδιος. Κινδυνεύει να δει να γκρεμίζεται μέσα σε τρεις μήνες ό,τι έχτιζε εφτά χρόνια. Και εάν πάλι κάποιοι στην κυβέρνηση επαναπαύονται στο σκεπτικό “και που θα πάνε οι ψηφοφόροι αφού δεν υπάρχει κυβερνητική εναλλακτική;” ας το ξαναδούν. Διότι στην ερώτηση αυτή υπάρχει μια πολύ απλή απάντηση: “σπίτι τους”.
