Όταν ο κύριος Κασσελάκης ήταν υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είχα γράψει πως έχει χαρακτηριστικά προσωπικότητας τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ταυτίσεις με εκλογικές ομάδες που τώρα βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία.
Ούτως η άλλως η, εξαιρετικά δομημένη, καμπάνια του αυτό είχε ως αφήγημα: Μια σύγχρονη αριστερά στα πρότυπα του κόμματος των Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Προϋπόθεση για να το πετύχει ήταν να φύγουν (με κάποιο τρόπο) οι σκληροπυρηνικοί του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Να φύγουν δηλαδή οι ιδρυτές και να αλλάξει το κόμμα ο νέος αγοραστής.
Είχα όμως επίσης γράψει πως ο κύριος Κασσελάκης είναι άγνωστος Χ, ένα kinder έκπληξη από το οποίο κανείς δε μπορεί να ξέρει τι θα βγει. Ενώ η καμπάνια του ήταν εξαιρετική, και σίγουρα δουλεμένη από επαγγελματίες, από την εκλογή του και έπειτα μοιάζει σαν να έχουν αναλάβει άλλοι το τιμόνι. Ο κύριος Κασσελάκης από την πρώτη ημέρα μετά την εκλογή του έπρεπε να υπηρετήσει το αφήγημα που είχε υποσχεθεί. Ότι μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέσω ενός ολικού rebranding του κόμματος και μετατροπή του σε σύγχρονο κόμμα. Δεν έχει γίνει ούτε μισό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Για την ακρίβεια η μόνη σωστή κίνηση του προέδρου Κασσελάκη μέχρι στιγμής είναι πως από την άφιξή του από τις ΗΠΑ και έπειτα έχει γίνει πιο πολιτικός. Όλα τα υπόλοιπα είναι λάθος κινήσεις που μπερδεύουν τον ψηφοφόρο.
Ενώ το διαζύγιο με τους ομπρελίστας ήταν αναπόφευκτο και επιθυμητό θεωρώ από την ομάδα Κασσελάκη δεν έγινε όπως έπρεπε. Αντί να ξεκινήσει το rebranding και να πει “όποιος δε θέλει να ακολουθήσει φεύγει” διέγραψε από τις ΗΠΑ ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για δηλώσεις τους εναντίον του… μέχρι να καταλάβει ότι δε μπορούσε να τους διαγράψει μόνος του αλλά ούτε έχει και τη δύναμη στο κόμμα να το πράξει. Αντί να δείξει δυναμισμό δηλαδή (απαραίτητο χαρακτηριστικό για κάποιον που θέλει να χτίσει ηγετικό προφιλ) φανερώνει τις αδυναμίες του. Αλλά ακόμα και αυτό ξεπερνιέται. Όταν φύγουν θα έχει όλη ευκαιριά, παρά τη ζημιά που έχει γίνει στο κόμμα και εάν του δώσουν χρόνο, να κάνει το rebranding που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που δεν ξεπερνιέται είναι αυτό που έκανε προχθές. Όταν ενώ το πρωί είδε τον κύριο Ανδρουλάκη το απόγευμα όταν ρωτήθηκε γιατί δεν παρευρέθη στην εκδήλωση για τον κύριο Σημίτη είπε το “τι δουλειά έχω με όσους σπατάλησαν τα δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού;”. Αυτή η δήλωση, η θα μπορούσε να είχε γίνει από κάποιον της σκληροπυρηνικής αριστεράς, ενδεχομένως να αποτελέσει την πολιτική του ταφόπλακα. Διότι υποτίθεται πως ο πρόεδρος Κασσελάκης έχει σκοπό να στρίψει το κόμμα προς το κέντρο. Δεν ξέρω εάν το έχει καταλάβει αλλά οι ψηφοφόροι στους οποίους θα έπρεπε να απευθυνθεί είναι αυτοί που τώρα βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ και το κομμάτι της ΝΔ που βλέπει θετικά τον πρώην πρωθυπουργό. Πυρπόλησε τις γέφυρες που θα έπρεπε να περπατήσει για να βρεις αυτούς με αυτή τη δήλωση.
Τέτοιου είδους δηλώσεις είχαν απήχηση την περίοδο 2010-2015 όταν και το πλαίσιο ήταν διαφορετικό και τα αρνητικά συναισθήματα των πολιτών για το πολιτικό σύστημα ήταν στα ύψη. Τώρα αυτό δεν ισχύει. Τώρα ο κόσμος, όπως αποδείχθηκε στις διπλές εκλογές του καλοκαιριού, θέλει σταθερότητα, όχι αντισυστημισμό σε κυβερνητικό επίπεδο. Προεκλογικά φαινόταν να το καταλάβαινε. Μετεκλογικά το kinder έκπληξη Stefanos έβγαλε από μέσα τον Πολάκη. Ούτε με τους αριστερούς, ούτε με τους κεντρώους. Μονος του.
