Η αποστολή βομβαρδισμού που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ το Σαββατοκύριακο με στόχο τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν ήταν μια γιγαντιαία επιχείρηση, που δοκίμασε τις ανθρώπινες αντοχές των πληρωμάτων των B-2 βομβαρδιστικών σε μια πτήση διάρκειας 37 ωρών.
Επτά stealth B-2, με δύο άτομα πλήρωμα το καθένα, πέταξαν χωρίς στάση ως τη Μέση Ανατολή και πίσω, σε μία από τις μεγαλύτερες αεροπορικές επιδρομές στη σύγχρονη στρατιωτική ιστορία.
Ο απόστρατος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Μελβιν Ντίαϊλ, που συμμετείχε το 2001 σε 44ωρη αποστολή στο Αφγανιστάν (τη μεγαλύτερη ως σήμερα), χαρακτήρισε την επιχείρηση του Σαββάτου «απίστευτο επίτευγμα». Σύμφωνα με τον ίδιο, χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 125 αεροσκάφη: τα επτά B-2 από τη βάση Whiteman στο Μιζούρι, άλλα B-2 για παραπλανητικές κινήσεις, μαχητικά, αεροσκάφη αναγνώρισης και ανεφοδιαστικά.
«Το ιστορικό στοιχείο είναι ότι επτά αεροσκάφη εκτέλεσαν επτά διαφορετικές διαδρομές βομβαρδισμού σε διάστημα μόλις 30 λεπτών», τόνισε.
Ο Ντίαϊλ, σήμερα διευθυντής της Σχολής Προχωρημένων Σπουδών Πυρηνικής Αποτροπής της Πολεμικής Αεροπορίας, μίλησε από προσωπική εμπειρία χωρίς να έχει γνώση της συγκεκριμένης επιχείρησης.
Το ανθρώπινο όριο αντοχής μέσα στο B-2
Το 2001, στο πλαίσιο της επιχείρησης Enduring Freedom μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τα B-2 χρειάζονταν για τους πρώτους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν. Οι πιλότοι εκπαιδεύονταν σε προσομοιωτές 24 ωρών, πολύ λιγότερο απαιτητικούς από την 44ωρη πτήση που εκτέλεσε τότε ο Ντίαϊλ.
Το πλήρωμα κοιμόταν εναλλάξ σε μικρό φορητό κρεβάτι στο πιλοτήριο, καθώς πολιτική της εποχής απαιτούσε και τους δύο πιλότους στις θέσεις τους στις κρίσιμες φάσεις: απογείωση, ανεφοδιασμό, βομβαρδισμό, προσγείωση.
«Η αγωνία πριν τη μάχη δεν σε αφήνει εύκολα να κοιμηθείς, αλλά το σώμα στο τέλος το απαιτεί», θυμάται.
Οι πιλότοι λάμβαναν «go pills» (αμφεταμίνες), εγκεκριμένες τότε από γιατρό πτήσης, για να μείνουν σε εγρήγορση, ενώ ταυτόχρονα πάλευαν με την αφυδάτωση λόγω ύψους και πίεσης.
Στο B-2 δεν υπάρχει χώρος άνεσης: η χημική τουαλέτα χρησιμοποιείται μόνο σε απολύτη ανάγκη, χωρίς διαχωριστικό. «Η ιδιωτικότητα είναι να κοιτάζει ο άλλος αλλού», είπε. Τα υγρά απόβλητα μαζεύονταν σε ειδικές σακούλες με απορροφητικό υλικό.
Το ιστορικό πλήγμα στο Ιράν
Η επιχείρηση του Σαββάτου είχε κάτι πρωτόγνωρο: οι B-2 μετέφεραν για πρώτη φορά σε μάχη τις GBU-57 Massive Ordnance Penetrator (MOP), βόμβες 13.600 κιλών η καθεμία, σχεδιασμένες για να διαπερνούν βαθιά οχυρωμένα υπόγεια.
Μόνο τα B-2 μπορούν να φέρουν αυτό το φορτίο, και οι επτά βομβαρδιστικές επιχειρήσεις έριξαν συνολικά πάνω από δώδεκα τέτοιες βόμβες στα ιρανικά οχυρά.
Η επιστροφή, με τα πληρώματα εξαντλημένα, ήταν η πιο δύσκολη φάση. «Το πιο δύσκολο είναι ο ανεφοδιασμός κατά την επιστροφή, όταν είσαι εξαντλημένος», σημείωσε ο Στίβεν Μπασάμ, πρώην αντιπτέραρχος που πέταξε B-2 στη Σερβία το 1999. Αλλά, όπως πρόσθεσε: «Το ηθικό ανεβαίνει μόλις μπαίνεις στον αμερικανικό εναέριο χώρο και ακούς το “καλώς ήρθατε σπίτι” από τον ελεγκτή».
Πηγή: CNN
