Οι Ρομά της συνοικίας της Νέας Σμύρνης στη Λάρισα, επιτέθηκαν προ ολίγου φραστικά στους κ.κ. Νίκο Χαρδαλιά και Σωτήρη Τσιόδρα επειδή δεν συμφωνούσαν προφανώς με την καραντίνα που επιβλήθηκε στον συνοικισμό τους.
Πρόκειται για μια πράξη ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη. Πριν προλάβει κανείς να διαφωνήσει υποστηρίζοντας ότι οι Ρομά είναι «ελεύθερες ψυχές» και δεν μπορούν να κατανοήσουν την καραντίνα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ελευθερία τους, δεν μπορεί να παραβιάζει κάθε δυνατό νόμο και κανόνα.
Διότι από την πλευρά μου κατανοώ την ανάγκη να υπερασπιστεί μια κοινωνία τη διαφορετικότητα. Κατανοώ επίσης και το γεγονός ότι οι ιδιαίτερες συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, μπορεί να δημιουργούν αντιδράσεις. Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω την ασυδοσία. Ούτε φυσικά το γεγονός ότι αρκετοί Ρομά εκμεταλλεύονται την κοινωνική ευαισθησία απέναντι στις μειονότητες, προκειμένου να οχυρωθούν πίσω της και να επιδίδονται σε παράνομες πράξεις. Πράξεις που παραβιάζουν επίσης τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης.
Δεν ένιωσα καμία έκπληξη όταν άκουσα τον Δήμαρχο Λάρισας κ. Καλογιάννη να λέει σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι: «Δεν τηρούνταν τα μέτρα προστασίας στον οικισμό των Ρομά, είχαν παρατηρηθεί συνωστισμοί. Πρόκειται για οικισμό στα όρια του αστικού ιστού και αυτό δυσκολεύει την καραντίνα». Δεν εξεπλάγην, όχι γιατί διακατέχομαι από ρατσιστικά ένστικτα. Κάθε άλλο. Απλώς μια μερίδα Ρομά, φέρεται εδώ και δεκαετίες με προκλητικό τρόπο και κυρίως αψηφώντας τους κανόνες που ισχύουν για όλους τους άλλους. Όποιος έχει επισκεφθεί έστω και μία φορά ένα δικαστήριο θα το έχει παρατηρήσει.
Το παρατηρεί κανείς εύκολα και καθημερινά στο δρόμο. Αγροτικά οχήματα που έχουν μετατρέπει σε «double decker bus» (τα γνωστά διώροφα λεωφορεία του Λονδίνου) με ιδιοκατασκευή, μεταφέρουν τους Ρομά σε όλη την επικράτεια. Οχήματα που προφανώς δεν έχουν περάσει ΚΤΕΟ και η ιδιοκατασκευή των «ορόφων» δεν έχει καμία προδιαγραφή ασφαλείας ούτε για τους ίδιους, ούτε για τα παιδιά τους ούτε για κανέναν άλλο δύσμοιρο οδηγό βρεθεί στο δρόμο τους.
Κατασκηνώνουν κάτω από γέφυρες, σε άδεια οικόπεδα και οπουδήποτε αλλού χωρίς καμία συναίσθηση της κατάληψης του δημόσιου χώρου. Φεύγοντας αφήνουν σκουπίδια και κατάλοιπα του καταυλισμού τους, χωρίς καμία τύψη. Εκμεταλλεύονται τα ίδια τα παιδιά τους, εξωθώντας τα στην επαιτεία. Η αστυνομία είναι εύκολο να τους εντοπίσει αλλά δεν το κάνει. Συστηματικά αδιαφορεί.
Κατανοώ επίσης όλους όσοι υποστηρίζουν ότι χρειάζονται δράσεις για ένταξη αυτών των κοινωνικών ομάδων στο ευρύτερο σύνολο. Όντως χρειάζονται. Δεν είναι όμως όλοι οι Ρομά ανένταχτοι. Γνωρίζω προσωπικά Ρομά που έχουν ενταχθεί μια χαρά στην κοινωνία. Στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, εργάζονται, πληρώνουν τους φόρους τους και συμβάλλουν στην κοινωνία.
Υπάρχουν όμως και οι άλλες περιπτώσεις ακόμη πιο «βαριές» όπως εκείνοι στους καταυλισμούς που στήνουν εμπορικά κέντρα για όπλα και ναρκωτικά. όταν η Αστυνομία επιχειρεί, αυτοί πυροβολούν.
Αυτοί δεν νοιάζονται για μέτρα ένταξης. Δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο ή αν το κάνουν για λίγο, το κάνουν μόνο για να λάβουν κάποια επιδότηση. Για όλους αυτούς δεν χρειάζονται μόνο μέτρα. Χρειάζεται απαρέγκλιτη εφαρμογή του νόμου. Δεν είναι η ιδιότητά τους ως Ρομά αυτή η οποία επιβάλλει την επιβολή του νόμου. Είναι η ιδιότητά τους ως παραβάτες, ενίοτε και ποινικοί εγκληματίες.
Αυτή τη φορά, η εφαρμογή του νόμου μας αφορά όλους. Η επιβολή της καραντίνας στον καταυλισμό των Ρομά δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Πρέπει να γίνει με τρόπο απόλυτο. Χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς μικρο-πολιτική εκμετάλλευση από τους συνήθεις αυτόκλητους προστάτες των δικαιωμάτων. Είναι κρίσιμο θέμα που αφορά στη δημόσια υγεία. Μας αφορά όλους μας.
