Η Γερμανία εκμεταλλευόμενη την ισχυρή της οικονομική θέση, που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε, τις έδωσε δυνατότητες να αποκτήσει αξιοποιώντας κενά στην αρχιτεκτονική της και στη αρχιτεκτονική του ΕΥΡΩ, να επικαλείται τους κανόνες όταν θέλει να τους επιβάλει στους άλλους, που όμως όταν δεν την εξυπηρετούν, είναι η ίδια τους παραβιάζει.
Όσο η Γερμανία θεωρεί ως νέα ευκαιρία, μη δημόσια ομολογούμενη, τον κορωνοιό για να επικυριαρχήσει περαιτέρω στην Ευρώπη, τόσο οδηγείται σε θανάσιμο στρατηγικό λάθος επανάληψης των γνωστών στρατηγικού χαρακτήρα λαθών της, που ιστορικά έχει κάνει στην Ευρώπη και τελικά τα πλήρωσε και η ίδια, η κρίση όμως του κορωνοϊου δεν είναι σαν τις άλλες
Όμως τις μέρες μας κρίνονται βασικά θέματα κυριαρχίας και περιθωριοποίησης ισχυρών χωρών της Ένωσης, όπως Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ. που με αφορμή την πολύπλευρη κρίση που προκάλεσε και προκαλεί ο κορωνοϊος αρνούνται να γίνουν παρακολουθήματα της Γερμανίας, εδώ κρίνονται θέματα εθνικής κυριαρχίας.
Αύριο Πέμπτη 23 του Απρίλη, θα αποφασίσουν, αν αποφασίσουν τελικά, οι Ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το πως θα χρηματοδοτηθεί για να ξεπεραστεί η τεράστια οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα της πανδημίας του κορωνοϊου.
Πριν λίγες βδομάδες, οι υπουργοί οικονομικών στην πραγματικότητα απέτυχαν να συμφωνήσουν με τα περίφημα 500 δις δάνεια, στην ουσία μέσω μνημονίων.
Όμως φάνηκαν οι δυο βασικές αντιλήψεις, η αντίληψη Γερμανίας, Ολλανδίας, που στην πραγματικότητα θέλουν να αντιμετωπιστεί η κρίση ως αποτέλεσμα πράξεων και επιλογών των επιμέρους χωρών και κυβερνήσεων, άρα πρέπει οι ίδιες να επιβαρυνθούν το κόστος, η άλλη αντίληψη Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Ελλάδας, Βελγίου, κλπ. που θεωρούν ότι το θέμα είναι συνολικό και όχι επιμέρους κρατικό και πρέπει το κόστος να το αναλάβει το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για την τρέχουσα οικονομική διαχείριση των επιμέρους χωρών των ελλειμμάτων κλπ. μπορεί να επικαλούνται Γερμανία Ολλανδία κλπ. ότι οι ευθύνες αφορούν τις αντίστοιχες κυβερνήσεις, όμως δεν μπορεί να ισχυριστούν ότι η πανδημία του κορωνοϊού και οι επιπτώσεις της στην οικονομία αφορά τις Εθνικές κυβερνήσεις, δηλαδή ότι την πανδημία την προκάλεσαν οι κυβερνήσεις των επιμέρους Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα κάθε μια να αναλάβει και το δικό της κόστος.
Εδώ δίνεται η ευκαιρία να αναφερθώ λίγο απλουστευτικά για τα οικονομικά κυρίως κίνητρα της Γερμανίας που την οδηγούν σε αυτή την στάση που όμως τελικά έχουν πολιτικούς στόχους.
Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής της 5 Απρίλη 2020 στην σελίδα 13 σε άρθρο ρεπορτάζ του Άγγελου Κωβαίου με τίτλο, Γερμανική Αδιαλλαξία Ολλανδική Υποκρισία, αναφέρεται ότι με βάση τα τωρινά δεδομένα και την αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΕΥΡΩ σε ετήσια βάση η Γερμανία συνεισφέρει 14 δις Ευρώ και κερδίζει 140 δις και η Ολλανδία συνεισφέρει 2,8 δις Ευρώ και κερδίζει 45 δις Ευρώ, δεν είναι του παρόντος αναλυτική αναφορά επί του θέματος, το γιατί και το πως, όμως έχει την δική του ιδιαίτερη σημασία.
Υπάρχουν όμως ορισμένα δεδομένα που επιτρέπουν στην Γερμανία αυτή την συμπεριφορά, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχομε ως κοινό νόμισμα το ΕΥΡΩ και ως εποπτεύουσα του ΕΥΡΩ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που όμως δεν έχει τα πλήρη δικαιώματα μιας Κεντρικής Εκδοτικής Τράπεζας όπως πχ η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, που μέσω αυτής χρηματοδοτείται η Αμερικανική οικονομία, πράγμα που σημαίνει ότι τα τρισεκατομμύρια δολάρια που υπόσχεται ο Τράμπ θα τα δανείσει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα στο σύνολο των ΗΠΑ και όχι στις επιμέρους πολιτείες.
Παρεμπιπτόντως στις ΗΠΑ οι επιμέρους πολιτείες έχουν μεγαλύτερο βαθμό ελευθέριας σε οικονομικά θέματα, παρά αυτήν που έχουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με βάση τους κανόνες της εσωτερικής αγοράς.
Η αδυναμία λοιπόν της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να λειτουργήσει ως πλήρης αυτού του χαρακτήρα τράπεζα, επιτρέπει στην Γερμανία και όσες χώρες την ακολουθούν στο θέμα, εκμεταλλευόμενη τα κενά της αρχιτεκτονικής δομής του συστήματος ΕΥΡΩ κλπ. να αρνούνται την έκδοση Ευρωομολόγου, έστω για τον κορωνοϊό και τις συνέπειες του και βέβαια τις οικονομικές του επιπτώσεις, στην ουσία προβάλλοντας κεκαλυμμένα την οικονομική της ισχύ, που όμως της την έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες, ή θα αποφασιστεί, αν αποφασιστεί, την Πέμπτη 23 Απρίλη η Ευρωπαϊκή πολιτική για την συνολική και με ενιαίο τρόπο αντιμετώπιση του κόστους που δημιούργησε ο κορωνοϊός στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή δεν θα υπάρχει άλλη ρεαλιστική και βιώσιμη απάντηση, σε κάθε περίπτωση κάθε προσπάθεια να μετατραπεί ο κορωνοϊός σε Γερμανικό Κορωνοϊό σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αποκρουστεί με απόλυτο τρόπο, το αντίθετο θα σημάνει διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βέβαια η σωστή απάντηση είναι το Ευρωομόλογο η Κορωνοομόλογο όπως αρέσκονται πολλοί να το αποκαλούν και σε αυτή την θέση οφείλουν να συμπαραταχθούν όλες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας.
Γιάννης Σουλαδάκης
τ.μέλος του Ε.Γ ΠΑΣΟΚ- τ.Ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ
