Του Θανάση Κ. Την υπόθεση Λιγνάδη δεν θα τη σχολιάσω. Πήρε το δρόμο της Δικαιοσύνης, βγήκε ένταλμα εναντίον του και συνελήφθη… Θα τον δικάσουν τα δικαστήρια…
Όχι εγώ, όχι εσείς, όχι οποιοσδήποτε άλλος.
Υπάρχουν όμως πράγματα που σχετίζονται με την υπόθεση αυτή και μπορούμε να τα σχολιάσουμε:
* Πρώτον, αυτά που αποκαλύπτονται σήμερα, εφ’ όσον ισχύουν, είναι όντως απεχθή. Αλλά όλοι αυτοί που σήμερα κραυγάζουν δηλώνουν ότι τα ήξεραν!
Και περίεργο πράγμα: Όσο πιο πολύ κραυγάζουν τόσο περισσότερο βεβαιώνουν ότι τα ήξεραν…
Υπήρχε, λέει “ομερτά”! Δηλαδή είχε επιβληθεί ο “Νόμος της Σιωπής”…
Αλλά είναι χοντρή υποκρισία, όσοι τα ήξεραν και δεν μίλαγαν και “θαύμαζαν” τον Λιγνάδη, να βγαίνουν σήμερα και να ζητούν να… παραιτηθεί η Μενδώνη! Που τον διόρισε Πρόεδρο του Εθνικού. Και ουδείς διαμαρτυρήθηκε τότε…
Εδώ καταγγέλλεται παιδεραστία. Κατά συρροήν αποπλάνηση και βιασμός ανηλίκων! Και ήξεραν, αλλά δεν μίλαγαν;
Τι θα πει υπήρχε “ομερτά”;
ΠΩΣ επιβλήθηκε η “ομερτά”, για ένα τέτοιο πρόσωπο που όλοι γνώριζαν – υποτίθεται – τα “καμώματά” του;
Αφού υπήρχαν, όπως λέγεται, καταγγελίες εναντίον του από χρόνια, γιατί τον αναδείκνυαν, γιατί συνεργάζονταν μαζί του, γιατί τον υμνούσαν, γιατί του έδιναν πρόσβαση να κάνει “μαθήματα υποκριτικής” σε ανήλικα;
Η προηγούμενη υπουργός Πολιτισμού επί ΣΥΡΙΖΑ, η κα Λυδία Κονιόρδου, ηθοποιός η ίδια. είχε πρωταγωνιστήσει μαζί του στην Επίδαυρο.
Όπως λένε σήμερα, όλοι στο Θέατρο ήξεραν τις “επιδόσεις” του. Ακόμα και οι κομπάρσοι. Ακόμα και η τεχνικοί στα παρασκήνια.
Μόνο η συμπρωταγωνίστριά του δεν ήξερε!
Και τώρα καταγγέλλει την επόμενη υπουργό Πολιτισμού ότι δεν ήξερε, αυτά που η ίδια η κα. Κονιόρδου γνώριζε ή “όφειλε” να γνωρίζει! Αλλά δεν μιλούσε…
Γιατί όλοι αυτοί οι “αγανακτισμένοι πνευματικοί άνθρωποι” σήμερα, ήξεραν αλλά δεν μίλαγαν επί τόσα χρόνια;
Μήπως γιατί ήταν “δικός τους”;
Και ποιούς άλλους, στο χώρο τους, καλύπτει η “ομερτά”;
Τα όσα καταγγέλλονται σήμερα για το Χαϊκάλη τους είναι εντελώς “πρωτάκουστα”;
Ή αυτά που καταγγέλλονται για τον Φιλιππίδη; Δεν τα ήξεραν; Γιατί δεν μιλούσαν.
Μήπως τους κάλυπταν;
* Πάμε τώρα στο ακόμα σοβαρότερο: Την εμπλοκή κάποιων ΜΚΟ σε trafficking ανηλίκων!
Κι αυτό δεν το ήξεραν; Κι εδώ “έπεσαν από τα σύννεφά”;
Χρόνια τώρα το καταγγέλλουμε μια σειρά από απλοί άνθρωποι στην Ελλάδα, που απλώς παρακολουθούμε ξένο Τύπο.
Για βιασμούς ανηλίκων στη Μόρια έχει μιλήσει ο ξένος Τύπος.
Κι ο τότε υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε – “καθησυχαστικά” – ότι ήταν… δύο τρείς (βιασμοί ανηλίκων) το χρόνο!
Δηλαδή, σαν να μας λέει, δεν ήταν και σπουδαίο πράγμα…!
Είχαν παραδεχθεί ότι μέσα στους καταυλισμούς των λαθρομεταναστών, που λειτουργούσαν με ευθύνη των ΜΚΟ γίνονταν βιασμοί (ανηλίκων και όχι μόνο), για τους οποίους δεν λογοδοτούσε κανένας…
Και βεβαίως, οι “πιάτσες” στο Πεδίο του Άρεως (και αλλού) κάθε βράδυ ήταν γεμάτες από νεαρούς λαθρομετανάστες (ενήλικούς ή ανήλικους) που “ψωνίζονταν” συστηματικά και οι οποίοι βρίσκονταν εδώ κι είχαν πάρει “προσωρινές άδειες” με ευθύνη διάφορων ΜΚΟ.
Τι ακριβώς μαθαίνουν σήμερα “για πρώτη φορά”;
Για ποιο ακριβώς πράγμα “πέφτουν από τα σύννεφα”;
Όταν τα λέγαμε όλα αυτά, ήμασταν… “ομοφοβικοί” ή… “ακροδεξιοί”.
Τώρα όσοι μας κατηγορούσαν τότε, αποδεικνύεται ότι είτε ήταν ηλίθιοι είτε έκαναν τα “στραβά μάτια”…
Η ευθύνη των ΜΚΟ για όλα αυτά πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος. Κι όπου προκύπτει αδίκημα να πέφτουν βαριές ποινές. Και διεθνή εντάλματα σύλληψης ακόμα…
* Τέλος, υπάρχουν και άλλα ζητήματα, όπως οι “νομοθετικές αλλαγές” που τάχα μου αλλάζουν τον Ποινικό Κώδικα επί το “προοδευτικότερο”…
Και στην πραγματικότητα έχουν άλλα κίνητρα! Οδηγούν πολύ συχνά σε απενοχοποίηση εγκλημάτων και εγκληματιών. Ή τους ρίχνουν στα μαλακά…
Όπως όταν νομοθετήθηκε στην Ελλάδα – επί ΣΥΡΙΖΑ – ότι τα 15χρονα μπορούν με δική τους επιλογή να… δηλώσουν αλλαγή φύλου!
Αν όμως αναγνωρίζεται σε ένα 15χρονο η δυνατότητα να δηλώσει “αλλαγή φύλου”, πώς μετά θα θεμελιωθεί το αδίκημα της “αποπλάνησης” ανηλίκου σε ηλικία 15 ετών. Αν μπορεί να διαλέξει φύλο, πώς θα του αμφισβητηθεί η δυνατότητα να επιλέξει ερωτικό σύντροφο; (Η αποπλάνηση θεμελιώνεται όταν υπάρχει “συναινετική πράξη” με ανήλικο).
Όταν θεσπίστηκε αυτό το νομικό τερατούργημα, ουσιαστικά αποδυναμώθηκε πλαγίως η ποινική μεταχείριση των παιδεραστών, τουλάχιστον για τα 15χρονα…
Το πιο χαρακτηριστικό: Από τον καιρό που πέρασε αυτή η “νομοθετική αλλαγή” κανείς 15χρονος δεν έκανε χρήση. Απλώς “διευκολύνθηκαν” κάποιοι να “διαλέγουν” 15χρονα, χωρίς ιδιαίτερο φόβο πλέον…
Γιατί η “αποπλάνηση” εξακολουθεί να υπάρχει ως αδίκημα, αλλά τώρα πια οι δικηγόροι μπορούν να επικαλεστούν την “αρχή της αναλογικότητας” και να ρίξουν τους πελάτες τους στα μαλακά…
Ετοιμαστείτε να ακούσετε πολλά από δω και μπρός.
Και ανατριχιαστικά…
Αλλά μη βιάζεστε να βγάζετε συμπεράσματα.
Υπάρχει πολλή σαπίλα, βαθιά καταχωνιασμένη που έρχεται στην επιφάνεια. Αλλά υπάρχει και πολλή υποκρισία, εκ μέρους όσων τώρα φωνάζουν για όσα μέχρι πριν λίγο οι ίδιοι αποδέχονταν…
Κάποια απ’ όσα ακούγονται είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Αλλά και κάποια άλλα είναι εμφανώς αντιφατικά ή προβληματικά. Και πιθανότατα θα καταρρεύσουν…
Το βέβαιο είναι ότι η πλήρης και βιαστική αποδοχή κάθε καταγγελίας μπορεί να οδηγήσει στο λυντσάρισμα.
Όλοι όσοι έσπευσαν να υιοθετήσουν την πρώτη καταγγελία για “σεξουαλική παρενόχληση”, δεν ήξεραν ότι ανοίγουν τον Ασκό του Αιόλου;
Όλοι όσοι έσπευσαν να ενθαρρύνουν “να ανοίξουν επιτέλους τα στόματα”, δεν υποπτεύονταν ότι μαζί με τα “αληθινά αίσχη” θα βγουν και κάμποσες μικρότητες; Ή και αθλιότητες ακόμα;
Θα μου πείτε: αν αυτό είναι το “τίμημα” που πρέπει να πληρώσουμε για να υπάρξει κάθαρση της μπόχας, ας το πληρώσουμε…
Και ο νόμος του Λύντς αυτό ακριβώς έκανε. Μαζί με καμιά δεκαριά αθώους κρεμούσαν και δύο-τρείς ενόχους.
Τα ηθικά ανακλαστικά μιας κοινωνίας οφείλουν να επαγρυπνούν συνεχώς. Αυτό που γίνεται τώρα, να κοιμόμαστε συνεχώς, να ανεχόμαστε τα πάντα, να κοιτάμε “αλλού” όταν γίνεται το κακό, και να μη μιλάμε ποτέ – κι ύστερα όταν σκάσει ο βόθρος να ετοιμάζουμε το σχοινί και το σαπούνι για να κρεμάσουμε όποιον βρεθεί μπροστά μας δεν είναι “ηθική”.
Είναι υποκρισία.
Ανάμικτη με ενοχές…
Από την πολύ… “προοδευτικότητα” μάθαμε να ανεχόμαστε τα πάντα,
να θεωρούμε το ανήθικο ως “πρωτοποριακό“,
την ασχήμια ως “αισθητική άποψη”,
την παραβατικότητα ως “φιλελεύθερη αντίληψη”,
το άνοιγμα των συνόρων σε κυκλώματα δουλεμπορίας ως “ανθρωπιά”
την ανεκτικότητα προς το έγκλημα ως “επιείκεια”
την υποκρισία ως “ηθική”
και την αναλγησία ως…“ηθικό πλεονέκτημα”!
Τώρα που καήκαμε στο χυλό, κάποιοι φυσάνε και το γιαούρτι.
Και πετάνε στα σκουπίδια ακόμα και την πιο θεμελιώδη αρχή ενός κράτους Δικαίου, το δικαίωμα στη “δίκαια δίκη” και το περιβόητο “τεκμήριο της αθωότητας”.
Μήπως εκτός από το να τιμωρήσουμε τους ενόχους, πρέπει να κοιτάξουμε και τον εαυτό μας στον καθρέπτη;
Μήπως χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τα πάντα για να μη πέσουμε ξανά από τα σύννεφα;
ΥΓ. Για το γεγονός ότι την ώρα που το “Τσεσμέ” κόβει βόλτες στο Αιγαίο εμείς δεν συζητάμε καθόλου γι’ αυτό και ασχολούμαστε μόνο με το βίο και την Πολιτεία του Λιγνάδη, δεν χρειάζεται να πω τίποτε. Απλώς ενισχύει το ερώτημα:
Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αναθεωρήσουμε τα πάντα;
