Η ανησυχία μπορεί να επέστρεψε στις διεθνείς αγορές, συνεπεία της πετρελαϊκής κρίσης στη Σαουδική Αραβία, αλλά η κατάσταση στην Ελλάδα δείχνει να είναι ευνοϊκότερη από ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια.
Τα επιτόκια δανεισμού της χώρας είναι στα τάρταρα, το χρηματιστήριο τα πάει καλά, τηρουμένων των αναλογιών, τα φορολογικά έσοδα του ελληνικού δημοσίου παρουσίασαν εντυπωσιακή άνοδο, διαψεύδοντας τις προβλέψεις. Δημιουργείται συνεπεία τούτου δημοσιονομικός χώρος περίπου 500 εκατ ευρώ. Κι όλοι περιμένουμε το προσχέδιο του προϋπολογισμού, που θα ανακοινωθεί στις 7 Οκτωβρίου για να δούμε πώς υλοποιεί η κυβέρνηση τις δεσμεύσεις της για φορολογικές ελαφρύνσεις. Και για νοικοκύρεμα των δαπανών.
Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει επιστρέψει στην οικονομία η αισιοδοξία. Η ταχύτητα με την οποίαν ολοκληρώνονται οι διαδικασίες κι η έκδοση των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων για την έναρξη του εμβληματικού έργου στο Ελληνικό, σε συνδυασμό με την μέχρι στιγμής πετυχημένη προσπάθεια απεγκλωβισμού κάποιων επενδύσεων, που επί χρόνια δεν προχωρούσαν εξαιτίας της κρατικής γραφειοκρατίας και της αριστερής ιδεοληψίας, έχουν αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στους εγχώριους και στους αλλοδαπούς επενδυτές ότι για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, έχουν τη δυνατότητα να συνεννοηθούν με μια κυβέρνηση, που δείχνει σοβαρή, αποτελεσματική κι υπεύθυνη. Αρχίζει άραγε η χώρα να επιστρέφει στην κανονικότητα; Εν πολλοίς ναι. Όμως σε μεγάλο βαθμό δεν αρκεί η στάση της κυβέρνησης. Αλλά και το πώς θα αντιδράσουν η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα μικρότερα κόμματα, η δημόσια διοίκηση κι εντέλει η ίδια η κοινωνία.
Μέχρι στιγμής, η αλήθεια είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ κι η ηγεσία του δείχνουν να μην έχουν ακόμα βρει τον βηματισμό τους. Η παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη, στο περιθώριο της ΔΕΘ, υπήρξε μάλλον απογοητευτική. Η επιχειρηματολογία, που ανέπτυξε ήταν περιορισμένη, ελάχιστα πειστική κι αντιφατική. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η προσπάθεια του να παρουσιάσει ένα (ψευτ) κεϋνσιανό πρότυπο, περί ανάπτυξης με την αύξηση της ζήτησης μέσω αυξήσεως των μισθών πρώτα. Η αντίληψη αυτή, που όπως είπε ο ίδιος ο πρ. πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αλλά κι η εκπρόσωπος του Εφη Αχτσιόγλου, ότι «πρώτα αυξάνουμε τους μισθούς και μετά έρχεται η ανάπτυξη», είναι μια εντελώς ξεπερασμένη θέση, που μόνον γέλωτα μπορεί να προκαλέσει στους διεθνείς επιχειρηματικούς κι οικονομικούς κύκλους.
Η αντίληψη ότι δίνουμε υψηλούς μισθούς κι αυτοί θα φέρουν μεγάλη ανάπτυξη, χάρις στην αύξηση της ζήτησης, δεν ισχύει στην πράξη. Αν ίσχυε, τότε το σοβιετικό σύστημα, που ήταν πλήρως ελεγχόμενο από το κομματικό κράτος κι είχε τη δυνατότητα να ορίζει το ύψος των μισθών, θα είχε τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και δεν θα είχε καταρρεύσει μέσα στη φτώχεια, την εξαθλίωση των πολιτών και την αποτυχία του. Με την λογική Τσίπρα- Αχτσιόγλου, αν αυξηθούν πολύ οι μισθοί, τότε θα έχουμε και μεγάλη ανάπτυξη. Αλλά στην πραγματική οικονομία, αυτό ποτέ δεν ίσχυσε. Όταν η οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική και παραγωγική, αν αυξηθούν οι μισθοί, το μόνο αποτέλεσμα, που αυτό θα έχει, θα είναι να αυξηθεί ο πληθωρισμός και να προκληθεί σειρά αρνητικών εξελίξεων. Οπου λοιπόν υπήρξε αύξηση μισθών, πέραν και πάνω από τις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας, το αποτέλεσμα ήταν ο στασιμοπληθωρισμός και κατά συνέπεια η σταδιακή κατηφόρα στην φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Ομοίως άκρως λαϊκίστικη και ιδεοληπτική ήταν η επίθεση του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ κατά της επένδυσης στο Ελληνικό, με το επιχείρημα ότι ο όμιλος Λάτση, που έχει αναλάβει να υλοποιήσει το έργο, για την επένδυση αυτή θα δανεισθεί από τις τράπεζες. Προφανώς αγνοούν τους στοιχειώδεις κανόνες της επιχειρηματικότητας. Ολες οι επιχειρήσεις δανείζονται από τις τράπεζες για να φέρουν εις πέρας μια επένδυση. Αλλά για να καταφέρουν να δανεισθούν πρέπει να πείσουν πρώτα τις τράπεζες για την ισχύ τους, την αποτελεσματικότητα του επιχειρηματικού τους σχεδίου (business plan), την σοβαρότητα τους και την δυνατότητα τους να αποπληρώσουν τα δάνεια τους. Καμιά επιχείρηση δεν χρησιμοποιεί πλήρως ίδια κεφάλαια. Ούτε καν η Apple, η μεγαλύτερη εταιρία στον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ, κι η Fraport, που ανέλαβε την λειτουργία των περιφερειακών αεροδρομίων της Ελλάδας, για να κάνει την επένδυση, που χρειαζόταν, δανείσθηκε από τράπεζες, μεταξύ των οποίων κι ελληνικές. Το αυτονόητο δηλαδή, που δυστυχώς στο μυαλό των «κολλημένων», ιδεοληπτικών αριστερών, το αυτονόητο δεν ισχύει
