Ένα μοναδικό ταλέντο στο να εφευρίσκουν κομματικά ζητήματα εκεί που δεν υπάρχουν έχουν στο ΠΑΣΟΚ. Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών σε μία προσωπική συνέντευξη στο One Channel (Στιγμές με τον Μάνο Νιφλή) αποτέλεσε αφορμή για να ζητηθεί ακόμα και η διαγραφή του από τα όργανα του κόμματος.
Η συνέντευξη προβλήθηκε την Δευτέρα και οι φωνές των αντιδράσεων ξεκίνησαν την Πέμπτη. Μπροστά, μπροστά βγήκε ο Χάρης Δούκας, ο οποίος στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές καθώς και στο πολιτικό του αφήγημα για το δήμο της Αθήνας δεν έδινε την εντύπωση ότι είναι «pure Μνημονιακός». Κάθε άλλο.
Μετά τον Χάρη Δούκα ακολούθησαν οι πρώην Υπουργοί Οικονομικών της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου – Σαχινίδης που ούτε λίγο ούτε πολύ βρήκαν στο πρόσωπο του Νίκου Χριστοδουλάκη έναν «Αντιμνημονιακό» (!) Νεοδημοκράτη (!), ΣΥΡΙΖΑίο (!). Ο Υπουργός Οικονομικών του Κώστα Σημίτη όλα αυτά, έτσι; Εντυπωσιακό! Σήμερα, ο Ευρωβουλευτής και αδερφός του πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, Νίκος ζητάει την απομάκρυνση Χριστοδουλάκη από τα όργανα του ΠΑΣΟΚ.
Η διαπίστωση ότι αυτά είναι προβλήματα ενός μικρόκοσμου είναι σωστή. Γιατί η αλήθεια αυτήν είναι. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε άλλη επιλογή πέραν του Μνημονίου αλλά οι φωνές για επίσπευση ήταν έντονες ακόμα και εκείνη την περίοδο. Άλλωστε για ΔΝΤ είχε πει ήδη από το 2008 ο Κώστας Σημίτης, βέβαια ο Παπανδρέου έκανε λόγο για δική του πολιτική. Δεν υιοθετείται το «λεφτά υπάρχουν» γιατί δεν ειπώθηκε ακριβώς έτσι, όπως έμεινε στην ιστορία.
Στο σήμερα όμως και τα όσα συμβαίνουν στο Κίνημα είναι ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Χριστοδουλάκης, δεν είναι το τι συνέβη με το «Πρώτο Μνημόνιο», αν υπήρχε πιο ανώδυνος δρόμος ή αν ο Γιώργος Παπανδρέου έπραξε σωστά. Είναι η ανάγκη για «φαγωμάρα», «γκρίνια» και «ένταση». Υπάρχει ένας κομματικός πυρήνας που τρέφεται απ’ αυτό. Προσπάθησε να τορπιλίσει και τις εσωκομματικές εκλογές αλλά δεν τα κατάφερε. Ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα στην πολιτική – όπως και στον αθλητισμό – είναι η αποδοχή της ήττας. Είναι διαδικασία επώδυνη, οδυνηρή.
Όσον αφορά τον πρώην Πρωθυπουργό, ο ελληνικός λαός τον τίμησε και τον έφερε στην εξουσία, το κόμμα του τον απέβαλε και ο κόσμος αργότερα του έδειξε και το δρόμο της μοναξιάς όταν διέσπασε το ΠΑΣΟΚ και έκανε δικό του κόμμα. Τον άφησε εκτός Βουλής. Λίγα χρόνια μετά διεκδίκησε την ηγεσία του Κινήματος αλλά ηττήθηκε. Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις (Διαύγεια, Ηλ. Συνταγογράφηση, Πράσινη Ανάπτυξη κτλ) υπήρξαν τομές για την νεότερη πορεία της χώρας και αναγνωρίζονται από τους Έλληνες πολίτες.
Οι καινοτομίες του Παπανδρέου δεν σταματούν εκεί. Ίσως είναι ο πρώτος πρώην Πρωθυπουργούς που αισθάνθηκε την ανάγκη της επιστροφής για την «δικαίωση». Αυτήν που σήμερα δηλαδή αναζητούν εναγωνίως Αλέξης Τσίπρας και Αντώνης Σαμαράς. Ο Παπανδρέου προσπάθησε. Δεν τα κατάφερε. Το ερώτημα είναι αν στο ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται για χρόνια ακόμα με αυτήν την «δικαίωση». Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν ο Χριστοδουλάκης, ο οποίος τοποθετήθηκε στο InSocial από τον Ανδρουλάκη, αλλά ο Ανδρουλάκης που επανεξελέγη πρόεδρος.
*Ο Ρενάτο Λέκκα είναι Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του One Channel
Πηγή: Facebook
