Ήταν μεγάλη η έκπληξη για όσα ανακοίνωσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας στο Ζάππειο. όχι γιατί επανέκαμψε με το σίκουελ του Μένουμε Όρθιοι αλλά διότι είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια φάση μετάλλαξης.
Δεν έχει σκοπό να γίνει σοσιαλδημοκρατία. Αντιλήφθηκε τα αίτια της ήττας του και πλέον έχει σκοπό να κάνει τα πάντα εντελώς διαφορετικά απ’ ότι τα έκανε στο παρελθόν.
Όπως για παράδειγμα το να μοιράζει διχίλιαρα.
Πρόκειται για μια πρακτική στην οποία το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς αντιστάθηκε σθεναρά στο πρόσφατο παρελθόν. Όλοι θυμόμαστε την ηρωική αντίσταση του τέως Πρωθυπουργού στον λαϊκισμό όταν μια πυρόπληκτη κυρία στο Μάτι, ζήτησε οικονομική ενίσχυση.
«Και να’ παιρνες 2.000 ευρώ θα τα έχανες, θα τα σπατάλαγες. Άρα ας μην την πάμε εκεί τη συζήτηση», ήταν η απάντηση.
Χθες αντίθετα στο Ζάππειο ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε περίπου την Κυβέρνηση ότι δεν μοίρασε αρκετά διχίλιαρα και υποσχέθηκε ότι με το δικό του πρόγραμμα «διχίλιαρα υπάρχουν» για όλους.
Για να μη νομίζετε ότι πρόκειται για μια μεμονωμένη αντίδραση, είναι πλέον εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρούεται με όλες τις παλιές ιδεοληψίες του. Ακόμα και με τις πρόσφατες.
Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Απριλίου του 2020 όταν με άρθρο του στη Γαλλική εφημερίδα Le monde, ο τέως Πρωθυπουργός καλούσε την καγκελάριο Μέρκελ να στηρίξει μια ευρωπαϊκή λύση, εννοώντας φυσικά το ευρωομόλογο. Σε άλλη περίπτωση όμως ζητούσε από «τις 9 χώρες που αντιπροσωπεύουν τα 2/3 του ευρωπαϊκού ΑΕΠ να προχωρήσουν μαζί» αφήνοντας στην απ’ έξω την κακιά Γερμανία.
Αποδεικνύοντας όμως ότι δεν είναι ένα κόμμα δογματικών, μερικές ημέρες αργότερα η κατάσταση άλλαξε άρδην. Οι Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απείχαν από την ψηφοφορία για την πρόταση έκδοσης ομολόγων ανάκαμψης με την Εγγύηση του προυπολογισμού της Ε.Ε. και την ίδρυση ειδικού ευρωπαϊκού ταμείου με πρόσθετες πιστώσεις 50 δισ. ευρώ. Μάλιστα ο Δ. Παπαδημούλης είχε καταγγείλει τη συγκεκριμένη τροπολογία. Αντίθετα με ότι υπονοούσε ο Α. Τσίπρας στη Le monde, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε στήριξαν μαζί με τη Γαλλία κοινή πρόταση για αμοιβαιοποίηση του χρέους.
Μοιάζει με μοτίβο που εφαρμόζεται με κάθε αφορμή. Θυμάστε το περιβόητο “Ινστιτούτο της Φλωρεντίας” που γνωμάτευσε με επιστημονικές μεθόδους ότι πρέπει να υπάρχουν στην Ελλάδα μόνο 4 τηλεοπτικά κανάλια; Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κλείσει όλα τα υπόλοιπα. Τέσσερα ήταν αρκετά για την πολυφωνία. Τα πιο γνωστά πολυφωνικά συγκροτήματα του ’60 ήταν άλλωστε τετραμελή. Σήμερα λίγα χρόνια μετά το ινστιτούτο βρίσκεται στα αζήτητα αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει ότι χάριν πολυφωνίας θα ιδρύσει ένα δικό του κανάλι, ενώ στη χώρα υπάρχουν περισσότερα από 10 πανελλαδικής εμβέλειας και χιλιάδες άλλα τα οποία εκπέμπουν διαδικτυακά. Πολυφωνία όμως χωρίς κομματικά ελεγχόμενο κανάλι δεν νοείται.
Δεν είναι τυχαίο. Ούτε καιροσκοπισμός. Είναι ένα σχέδιο που άρχισε να εξυφαίνεται αμέσως μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου. Οι πιο επιμελείς θα θυμούνται τη γροθιά του ΣΥΡΙΖΑ στο κατεστημένο όταν τον Σεπτέμβριο καταψήφισε τις συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες, τις οποίες ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λίγο παλαιότερα συντάξει. Ακόμη περισσότερο ίσως θυμάστε ότι απαίτησε να παραμείνουν στη ΔΕΗ οι λιγνιτικές μονάδες τις οποίες όταν ήταν στα πράγματα είχε προσπαθήσει να να πουλήσει και μάλιστα δις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύει ότι δογματισμός και σύγχρονη πολιτική δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Η δύναμη της αριστεράς -όπως την εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν είναι άλλη από τη διαρκή αλλαγή και αμφισβήτηση. Ακόμη και των απόψεων που έχει εκφράσει πριν από λίγο. Έτσι θα πορευθούν οι κοινωνίες μπροστά και όρθιες με σλόγκαν «πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει» και ιδεολογία την παροιμία «με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω»…
