«Ανατριχιαστικά επίκαιρο» χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας τον Άρη Βελουχιώτη, μιλώντας από την ίδια πλατεία στη Λαμία που είχε εκφωνήσει λόγο ο Άρης Βελουχιώτης πριν 75 χρόνια.
Με αυτή την τοποθέτηση του πρωθυπουργού προκαλείται το ερώτημα σε ποιο κοινό στοχεύει. Ισχύει ακόμα η διεύρυνση με την Κεντροαριστερά ή μήπως όχι;
«Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων», είπε χαρακτηριστικά. Και είπε πως είναι πιο επίκαιρα από ποτέ αυτά τα λόγια γιατί «δείχνουν γλαφυρά σε ποιο σημείο έφτασαν την πατρίδα μας, οι σωτήρες και οι γαλαζοαίματοι της εξουσίας. Που σήμερα με μένος και φανατισμό, μας υβρίζουν, μας συκοφαντούν, μας απειλούν».
Αναλυτικά είπε:
«Και κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι σε τούτο τον ιστορικό τόπο, λίγο πιο πάνω από εδώ που είμαστε τούτη την ώρα, στην κεντρική σας πλατεία, πριν από 75 ολόκληρα χρόνια εκφωνήθηκε η πιο συναρπαστική πολιτική ομιλία που έχει εκφωνηθεί ποτέ σε τούτον τον τόπο. Η ομιλία του Άρη που συγκίνησε και συγκινεί ακόμα και σήμερα όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες, όλες τις πατριώτισσες και τους πατριώτες ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Γιατί μιλούσε στην καρδιά της Ελληνίδας και του Έλληνα. Και γιατί αφορούσε και τότε, όπως και τα δικά μας λόγια τώρα, αφορούσε τους πολλούς, και είχε την αγωνία, την έγνοια, για την πορεία αυτού του τόπου, την έγνοια για τους πολλούς, για το μέλλον, για την προκοπή αυτού του τόπου.
Καθώς λοιπόν ερχόμουν να μιλήσω σε εσάς σήμερα, θυμήθηκα και επιτρέψτε μου να ανατρέξω σε δυο στροφές μόνο από αυτή την συναρπαστική ομιλία, που αποδεικνύουν πόσο ανατριχιαστικά επίκαιρα είναι και σήμερα τα λόγια, εκείνα, τα λόγια της Αντίστασης, εκείνα τα λόγια του αγώνα, εκείνα τα λόγια που ήταν βγαλμένα από τους καημούς, τους πόθους και τις αγωνίες του τελευταίου Έλληνα στα πιο δύσκολα χρόνια που πέρασε ο τόπος. Έλεγε λοιπόν τότε ο Άρης:
«Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι, η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων».
Και σας καλώ, φίλες και φίλοι να αναρωτηθείτε: μήπως αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν και μέσα στην καρδιά των δύσκολων χρόνων που περάσαμε, των χρόνων των μνημονίων, όπου κάποιοι έριξαν την χώρα μας σε αυτόν τον Καιάδα; Λεηλάτησαν τον ελληνικό λαό, χρεοκόπησαν την οικονομία του, κατασπατάλησαν του πόρους και τις δυνατότητές του. Και πράγματι, η πατρίδα μας, μια πατρίδα με μεγάλες δυνατότητες, με πολύ μεγάλες προοπτικές, με έναν κόσμο ο οποίος ξέρει να τιμά τη δουλειά του, ξέρει να δουλεύει, ξέρει να παράγει, δεν είναι τεμπέλης όπως μας είπαν και μας διέσυραν σε όλη την Ευρώπη πριν από 8 χρόνια οι τεχνοκράτες και τα γεράκια του ΔΝΤ, αυτός ο κόσμος, ο κόσμος της προκοπής, άξιζε να έχει ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτά τα λόγια, λοιπόν, που ακούστηκαν πριν 75 χρόνια, είναι λόγια βαθιά χαραγμένα στην μνήμη και στην καρδιά κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα. Είναι η παρακαταθήκη, η βαριά παρακαταθήκη των αγώνων ενός λαού, που πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας του χτυπήθηκε, πόνεσε, έπεσε κάτω, αλλά ξανασηκώθηκε. Έτσι κι εμείς τώρα, χτυπηθήκαμε, πονέσαμε από την κρίση, αλλά σηκωθήκαμε ξανά και τώρα είμαστε ξανά στα πόδια μας, διαφεντεύουμε εμείς το μέλλον και τις τύχες μας και είμαστε εδώ για να δώσουμε προοπτική, ελπίδα, σε έναν λαό που υπέφερε άδικα για πάρα πολλά χρόνια».
