Ας ξεκινήσουμε με δυο παραδοχές: πρώτον, καμία κυβέρνηση δεν πέφτει, όταν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία (έστω και «ασπόνδυλη», όπως τη λέει ο Βενιζέλος).
Πέφτει μόνον αν υπάρχει ανυπέρβλητος συνταγματικός λόγος (πχ αδυναμία εκλογής ΠτΔ, όπως συνέβη στην κυβέρνηση Σαμαρά) ή ευθεία αμφισβήτηση του ίδιου του πρωθυπουργού (περίπτωση Γιώργου Παπανδρέου, που οδηγήθηκε σε πρόωρες με μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου).
Δεύτερον, για να αποφασίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να προκαλέσει πρόωρες εκλογές, πρέπει να πιστεύει ότι θα τις κερδίσει.
Οι δυο αυτές παραδοχές οδηγούν κανονικά στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019, στο τέλος της τετραετίας. Αυτό επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας και αυτό επιδιώκει.
Όμως, καθόλου σίγουρος δεν αισθάνεται ότι αυτό επιτάσσει και το πολιτικό του συμφέρον.
Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα δοκιμαστεί ούτως ή άλλως τον Μάιο σε τρεις διαφορετικές κάλπες (δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές), ο Τσίπρας πρέπει να λάβει μια δύσκολη απόφαση: Θα καταγράψει τρεις βαριές τον Μάιο και θα πάει σε εθνικές εκλογές 4 μήνες αργότερα ή θα προτιμήσει να αφήσει την καρέκλα του λίγο νωρίτερα και να κάνει και τις εθνικές εκλογές τον Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές και τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών;
Όσο περνάει ο καιρός κι όσο τα γκάλοπ, το ένα μετά το άλλο, δείχνουν ότι τίποτα δεν αλλάζει – παρά τις επίπονες προσπάθειες του πρωθυπουργού (με παροχές και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς να δουλεύουν στο φουλ) – τόσο συνειδητοποιούν στο Μέγαρο Μαξίμου ότι η απόφαση για το χρόνο των εκλογών είτε τον Μάιο, είτε τον Οκτώβριο, είναι «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
Ας ξεκινήσουμε με τον «γκρεμό» του Μαΐου και πάμε μετά στο «ρέμα» του Οκτωβρίου.
Ο «γκρεμός» του Μαΐου είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Μια τετραπλή εκλογική ήττα (ευρωεκλογές, δημοτικές, περιφερειακές και εθνικές εκλογες) τελειώνει πρόωρα τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν προλάβει να ολοκληρώσει προσλήψεις (δεκάδες χιλιάδες έχουν προγραμματιστεί για μετά τον Μάιο) και του στερεί τη δυνατότητα να ολοκληρώσει τη στροφή του στην Κεντροαριστερά και μέσω αυτής την εκλογική λεηλασία του ΚΙΝΑΛ στις εθνικές εκλογές.
Το «ρέμα» του Οκτωβρίου όμως είναι ακόμη χειρότερο.
Έχοντας χάσει με σημαντική διαφορά τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές τον Μάιο (όλα δείχνουν ότι δε θα πάρει κανένα μεγάλο δήμο και καμία περιφέρεια, εκτός αυτών στις οποίες «κρύβεται» πίσω απο υποψήφιους του ΚΙΝΑΛ) ο Αλέξης Τσιπρας θα πάει στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου βαριά λαβωμένος, θα αντιμετωπίζεται ως «παρελθόν» και θα κινδυνεύει έτσι με μια βαριά ταπεινωτική ήττα, πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμη από αυτή που τον περιμένει τον Μάιο.
Ούτε οι προσλήψεις, ούτε το μέτωπο κατά της «Δεξιάς» θα είναι ικανά να ανακόψουν τη δυναμική του «Φύγετε» που θα έχει γίνει πλέον «Φεύγετε».
Η λογική λέει ότι ο Τσίπρας θα επιλέξει το «γκρεμό» των πρόωρων εκλογών από το «ρέμα» των εκλογών στο τέλος της τετραετίας. Το συναίσθημα όμως – δηλαδή η αγάπη για την καρέκλα – τον οδηγεί στο «ρέμα» του Οκτωβρίου. Γιατί, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι του Τσιτσάνη «με παρέσυρε το ρέμα, μάνα μου δεν είναι ψέμα, καίγομαι γι αυτήν και λιώνω, την αγαπώ»…
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ο χρόνος των εκλογών για τον Τσίπρα
