Ώστε… «κωλοδεξιοί», ε; 

62 mins read

Του Θανάση Κ. Ακούγεται συχνά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μετακινηθεί προς το “Κέντρο” κι ότι η ΝΔ οφείλει να του “κόψει το δρόμο”, δηλαδή να μετακινηθεί κι εκείνη προς το “Κέντρο”…

Κι ήλθε ο κ. Νίκος Ξυδάκης – ο οποίος, σημειωτέον, δεν συγκαταλέγεται στους πιο ακραίους ΣΥΡΙΖΑίους – και τους “προσγείωσε” όλους στην πραγματικότητα:

— Οι τωρινοί Νεοδημοκράτες είπε, δεν είναι “φιλελεύθεροι! Κωλοδεξιοί είναι, ΕΡΕ είναι”…!

Ώστε “κωλοδεξιοί” , λοιπόν;

Κι αν ο Ξυδάκης μιλάει έτσι, τότε οι πιο ακραιφνείς “αριστεροί”, πώς ακριβώς μιλάνε και σκέφτονται;

Δείχνει αυτό “στροφή στο Κέντρο” εκ μέρους των… “μετριοπαθών” του ΣΥΡΙΖΑ;

Πρώτα-πρώτα σε ποιό “Κέντρο” αναφέρονται, άραγε;

–Στη Βενιζελική “Δημοκρατική παράταξη του Μεσοπολέμου”; Μα αυτή ήταν “Δημοκρατική” γιατί ήταν αντιβασιλική! ‘Οχι γιατί επέμενε στην τήρηση των δημοκρατικών κανόνων. Την εποχή εκείνη η “Δημοκρατική παράταξη” έκανε τα περισσότερα στρατιωτικά πραξικοπήματα (αντιβασιλικής κατεύθυνσης)…

–Μήπως εννοούν το “Κέντρο” στη Μεταπολεμική περίοδο που χαρακτηριζόταν από την αντίθεσή στην “αυταρχική διακυβέρνηση” του μετεμφυλιακού κράτους; Μα το “κράτος των αναγκαστικών νόμων” έχει ήδη καταργηθεί από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εδώ και 46 χρόνια – και οι περισσότεροι σημερινοί ενήλικες ούτε που το θυμούνται πια.

–Μήπως εννοούν την “δημοκρατική παράδοση” της Ένωσης Κέντρου πριν τη χούντα – και του ΠΑΣΟΚ μετά τη χούντα;

Μα οι παρατάξεις αυτές είχαν έντονα εθνικά ανακλαστικά:

Ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχαν διαφωνήσει με τις Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1959-60,

ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αντιτεθεί στη “λύση του Κυπριακού” με το Σχέδιο Άτσεσον,

ο Γεώργιος Παπανδρέου απέστειλε μυστικά μιαν ολόκληρη μεραρχία στην Κύπρο το 1964, την οποία ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος ανακάλεσε το 1967 (προκαλώντας τη σφοδρή αντίθεση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων που βρίσκονταν τότε στην παρανομία!).

Ο Ανδρέας Παπανδρέου κραύγαζε “βυθίσατε το Χόρα” το 1976, κι έβγαλε το στόλο το 1987 για να αντιμετωπίσει το “Σισμίκ”.

Όλη η “δημοκρατική παράδοση του Κέντρου” ιστορικά, από τις αρχές ως τα τέλη του 20ου Αιώνα – και προπολεμικά και μεταπολεμικά και μεταδικτατορικά ως το 1996 – ήταν ιδιαίτερα “εθνικιστική”.

Τι απ’ όλα αυτά νοσταλγούν σήμερα όσοι ανακάλυψαν το “Κέντρο”;

Απολύτως τίποτα!

Όταν μιλάνε για “Κέντρο” τώρα εννοούν κάτι άλλο:

Να μη συγκρουστούμε με τα “κακώς κείμενα”!

Αυτό δηλαδή που θέλει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος είναι αντίθετος με κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση!

–Είτε τα κακώς κείμενα είναι οι συντεχνίες και ο κρατισμός που εμποδίζουν τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.

–Είτε τα κακώς κείμενα αφορούν τον συνεχώς αποθρασυνόμενο τουρκικό νεο-οθωμανισμό σε βάρος της Ελλάδας. (Κι όχι μόνο της Ελλάδας πια…)

Δηλαδή, “να μην κάνουμε τίποτε δραστικό” για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας – εσωτερικά και εξωτερικά…

“Κέντρο” σημαίνει πια: Να βρούμε τρόπους να συμβιβαστούμε με τα προβλήματα, να μάθουμε να ζούμε με αυτά, ή να τα αλλάξουμε μόνο επιφανειακά, ή απλώς να αναβάλουμε την αντιμετώπισή τους για το μέλλον. Να κλωτσήσουμε το τενεκεδάκι “πιο κάτω”

Όταν μιλάνε για “στροφή στο Κέντρο”, εννοούν να αποφύγουμε κάθε σύγκρουση, κάθε “πόλωση”…

Κι αυτό, βέβαια, δεν είναι το “ιστορικό Κέντρο” στην Ελλάδα.

Δεν είναι καν το κέντρο βάρος της Ελληνικής πολιτικής σκηνής σήμερα. Το οποίο είδε τα “κατορθώματα” πεντέμισι ετών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ” κι έφριξε και στράφηκε εναντίον της “Αριστεράς” – κι αυτό τρομάζει τον κ. Ξυδάκη τώρα.

Όταν λένε “στροφή στο Κέντρο” εννοούν να ευθυγραμμιστούμε με το πιο αδρανές κομμάτι της κοινωνίας και το πιο αγκυλωμένο κομμάτι της ελίτ, που αποφεύγει το πολιτικό κόστος, όπως “ο διάολος το λιβάνι”…

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει “από την άλλη πλευρά”:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπαθεί να μετακινηθεί στο “Κέντρο”!

Προσπαθεί να κρατήσει τις δυνάμεις των πρώην ΠΑΣΟΚων που έχει ήδη εγκλωβίσει μετά το 2011.

Δεν προσπαθεί να κερδίσει παλαιούς “ΠΑΣΟΚους” ψηφοφόρους…

Προσπαθεί αντίθετα να κρατήσει τους πρώην “ΠΑΣΟΚους” που κέρδισε την εποχή των μνημονίων – και τώρα του φεύγουν…

Το δείχνουν οι τωρινές δημοσκοπήσεις: μεγάλο μέρος των πρώην ΠΑΣΟΚων ψηφοφόρων που παρέμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ ως το 2019 ήδη φθίνουν μαζικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί κυρίως να κρατήσει αυτούς. Όχι να κερδίσει κι άλλους…

Ξέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τωρινών ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ είναι στέρεα Αντι-ΣΥΡΙΖΑ

Από την άλλη πλευρά, κάθε “άνοιγμα” που κάνει ο Τσίπρας προς την λεγόμενη “Κεντροαριστερά” – προκαλεί έντονες αντιδράσεις στον πυρήνα των ιστορικών οπαδών του και στον ευρύτερο χώρο των αριστερών ψηφοφόρων του. Που το εκλαμβάνουν ως “προδοσία” των ιδεών τους.

Ο μόνος τρόπος να συνυπάρξουν τα “Κεντροαριστερά ανοίγματα” του Τσίπρα με την Αριστερή ιστορική του βάση, είναι να εφευρεθεί ένας κοινός εχθρός;

Κι ο εχθρός-μπαμπούλας βρέθηκε: είναι η… “κακούργα Δεξιά”!

Οι… “κωλοδεξιοί”!

Αν ακούσατε ολόκληρο το “επίμαχο” ηχητικό απόσπασμα, ο Ξυδάκης προσπάθησε να τους πει το αδιανόητο: ότι η Αριστερά λέει είναι… “φιλελεύθερη”! Και κάπου παραδέχθηκε πως πολλοί σύντροφοί του αναθεματίζουν τον (νέο-) φιλελευθερισμό

Στην προσπάθειά του να τους μεταπείσει, λοιπόν, ξεσπάθωσε κατά της ΝΔ χαρακτηρίζοντας την ως… “Κωλοδεξιά”!

Ο μόνος τρόπος να κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένο τον ετερογενή πολτό των ψηφοφόρων του που ήδη φυλλοροούν, ο μόνος τρόπος να “τσιμεντώσει” τα ετερογενούς προέλευσης κυκλώματα των στελεχών του, που ήδη φραξιονίζουν και “ακονίζουν τα μαχαίρια” μεταξύ τους, είναι φτιάχνοντας ένα υπέρτατο “ιδεολογικό εχθρό”: την “κακιά Δεξιά”, την “Δεξιά της ΕΡΕ”, την Δεξιά των… “ακροδεξιών” και των “εθνικιστών”.

Εδώ βέβαια κάνουν μερικά μικρά… λαθάκια:

–Το ιστορικό Κέντρο ήταν, κατά κανόνα, πιο “εθνικιστικό” από την ΕΡΕ!

–Και τον εμφύλιο Πόλεμο τον κέρδισαν κυρίως Κεντρώες-Φιλελεύθερες κυβερνήσεις, με τη στήριξη της Δεξιάς!

–Και η ΕΡΕ του Καραμανλή συνέδεσε την Ελλάδα με την ΕΟΚ (κόντρα στην τότε αντίθεση της Αριστεράς).

–Αλλά και η ΝΔ της μεταπολίτευσης έβαλε τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (κόντρα στην κραυγαλέα αντίθεση τότε της “Δημοκρατικής παράταξης” – προεξάρχοντος του ΠΑΣΟΚ μάλιστα, που κραύγαζε: “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο”).

–Και η ΕΡΕ (μαζί με τον Συναγερμό) ήταν οι δυνάμεις που πραγματοποίησαν το “αναπτυξιακό θαύμα” των δύο πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

Ο “αντιδεξιός αγώνας” τώρα δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική πραγματικότητα της χώρας. Αλλά έχει σχέση με την τωρινή πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ: Είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει την υπαρξιακή του αγωνία και να παραμείνει ενωμένος – για όσο παραμείνει, τέλος πάντων…

Από την άλλη πλευρά, στον αντίποδα, υπάρχουν όλες εκείνες οι δυνάμεις – πλειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία πλέον – που βίωσαν την πενταετία ΣΥΡΙΖΑ ως “τραυματική εμπειρία”, δεν θέλουν να την ξαναζήσουν και έχουν συσπειρωθεί εναντίον του.

–Η κοινωνική πλειοψηφία κατάλαβε σήμερα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει ό,τι πιο αντιδραστικό, ό.τι πιο οπισθοδρομικό, ό,τι πιο αρτηριοσκληρωτικό στην ελληνική κοινωνία.

–Η κοινωνική πλειοψηφία κατάλαβε σήμερα ότι είναι απαραίτητες πλέον οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις – και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τις συντεχνίες που ΔΕΝ θέλουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις.

— Η κοινωνική πλειοψηφία κατάλαβε σήμερα ότι η χώρα πρέπει να σταθεί στα πόδια της. Ακόμα, να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να “φιλανδοποιηθεί” η Ελλάδα! Και κάνει ό,τι μπορεί για να ανοίξει τα σύνορα σε ορδές “εργαλειοποιημένων” λαθρομεταναστών, να διαλύσει την κοινωνική συνοχή της, να σμπαραλιάσει την οικονομία της με περισσότερο κρατισμό, περισσότερη φορολογία και περισσότερα “επιδόματα” προς πάσα κατεύθυνση.

Με αυτή την εφιαλτική προοπτική είναι αντίθετη πλέον η κοινωνική πλειοψηφία

Η Δεξιά δεν υπήρξε πάντα “φιλελεύθερη”. Πράγματι…

Όπως και η λεγόμενη “φιλελεύθερη” παράταξη δεν υπήρξε πάντα “δημοκρατική”.

Αλλά ό,τι καλό έχει η Ελλάδα σήμερα το δημιούργησαν τα φιλελεύθερα πατριωτικά ιδανικά. Αυτά που η Αριστερά εκ βαθέων σιχαίνεται και λυσσαλέα πολεμάει.

Η “αντιδεξιά λογική” βολεύει μόνο την Αριστερά. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει προσκολλημένος πάνω της.

Η απενοχοποίηση της φιλελεύθερης παράταξης – και της Δεξιάς και του Φιλελευθερισμού – παραμένει ουσιώδης προϋπόθεση για να νικηθεί οριστικά η Αριστερά στην Ελλάδα.

Το θέμα δεν είναι εμείς να απεκδυθούμε την πολιτική μας ταυτότητα ως Δεξιοί ή ως Κεντροδεξιοί.

Το κέντρο βάρους της Ελληνικής κοινωνίας μετατοπίζεται δεξιότερα κι εμείς κυνηγάμε το… “κέντρο”, για να μη μας κακοχαρακτηρίσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι ως “δεξιούς”.

Ό,τι κι αν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα υβριδικό ακραίο κόμμα, με ακραία ατζέντα (θέλει διακηρυγμένα “όλη την εξουσία”) και ακραίες συμπεριφορές (τύπου Πολάκη, τύπου… Ξυδάκη, αλλά και τύπου Τσίπρα!)

Υπάρχουν πολλά πράγματα στις γραμμές του, αλλά κυριαρχεί αναγκαστικά η ακραία πολωτική λογική, ως υπαρξιακή ανάγκη για τους ΣΥΡΙΖΑιους, ως μοναδικός συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους.

ΥΓ. Για σκεφτείτε: Το να αναθεματίζει σο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς τη ΝΔ ως …”ακροδεξιά” θεωρείται περίπου “φυσιολογικό πράγμα”.

Αντίθετα, το να λέμε εμείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακραίο κόμμα – όπως κατά βάθος πιστεύουν οι πάντες, ακόμα και μη νεοδημοκράτες – θεωρείται “καταδικαστέο”.

Θα ξυπνήσουμε όταν αντιληφθούμε ακριβώς αυτό:

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακραίο υβρίδιο!

Και τότε θα μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε.

Ως τότε ο κ. Ξυδάκης και πολλοί άλλοι εκεί μέσα, κάνουν ό,τι μπορούν να μας αφυπνίσουν

Facebook Comments

Τελευταία Νέα