Ο ΥΠΑΜ Νίκος Δένδιας δεν κρύβει την ενόχλησή του για την ένταξη της Τουρκίας στον κανονισμό SAFE που της ανοίγει το δρόμο για τη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό σχέδιο ασφάλειας και άμυνας.
Έκανε πολύ αυστηρές δηλώσεις, μιλώντας για “κερκόπορτα”, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του στην Άγκυρα όπου θεωρείται εχθρός από τότε που αναμετρήθηκε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου και τον κέρδισε στη μάχη των εντυπώσεων.
Η στάση του Νίκου Δένδια δεν συνάδει με τη δέσμευση του πρωθυπουργού για τον όρο της άρσης του casus belli που θα πρέπει να εκπληρώσει η Τουρκία προκειμένου να αναπτυχθεί η σχέση της με την ΕΕ.
Αλλά ο ΥΠΑΜ έχει κατακτήσει το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα λόγω της υψηλότατης δημοτικότητάς του και της επιρροής του στην πανίσχυρη πατριωτική πτέρυγα της ΝΔ.
Άλλωστε, είναι σκληρή η μάχη που δίνεται για να ανακοπούν διαρροές της ΝΔ προς τα δεξιά και να επιστρέψουν όσοι είναι δυνατόν από τους απογοητευμένους που κατέφυγαν στην Ελληνική Λύση κοκ.
Το ν/σ Βορίδη για το μεταναστευτικό θα το ζήλευε η Μελόνι, ίσως και η “Εναλλακτική για τη Γερμανία”. Οι μετανάστες που δεν δικαιούνται άσυλο θα αντιμετωπίζονται σαν κακοποιοί και θα φυλακίζονται. Απλά πράγματα. Στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην οποία ο υπουργός Μετανάστευσης παρουσίασε την πρότασή του οι περισσότεροι συνάδελφοί του έμειναν σιωπηλοί και μάλλον δεν ήταν από σεβασμό, αλλά από κάτι σαν αυτό που περιγράφεται με την άχαρη φράση “καταπίνω τη γλώσσα μου“.
Όλα αυτά δίνουν την εντύπωση ότι στην κυβέρνηση δεν θεωρούν απίθανο να κάνει κόμμα ο Αντώνης Σαμαράς. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι να μην το κάνει (με πρώτο ότι το έχει ξανακάνει) αλλά υπάρχουν και αρκετοί λόγοι για να το κάνει (με πρώτο ότι τώρα είναι η ώρα της αντι-woke ατζέντας την οποία ο πρώην πρωθυπουργός εκφράζει με πάθος).
Σε κάθε περίπτωση, το 20% δεξιά της ΝΔ θεωρείται “κλειδωμένο” από τους περισσότερους αναλυτές δημοσκοπήσεων και, επομένως, το έδαφος είναι εύφορο για νέες πρωτοβουλίες από τη στιγμή που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο κόμμα δεξιά της ΝΔ που να μπορεί να διεκδικήσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή του κυβερνητικού εταίρου.
Ο αν. υπουργός Μεταφορών Κωνσταντίνος Κυρανάκης θεωρείται και αυτός σκληρός δεξιός και πάντως όχι κεντρώος. Ξεκίνησε με ορμή την προσπάθεια εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων αλλά κινδυνεύει να τον πατήσουν τα ταξί. Δεν δέχεται το αίτημά τους να μπαίνουν στις λεωφορειολωρίδες παρά μόνο τα ταξί μηδενικού ρύπου και εκείνα που έχουν ειδική ράμπα για ΑΜΕΑ, ενώ με τον νέο ΚΟΚ θα μπορούν να επιβιβάζουν και να αποβιβάζουν εφόσον είναι πίσω από λεωφορείο. Έτσι, “αδειάζει” τον προκάτοχό του Βασίλη Οικονόμου που τα είχε βρει με τους ταξιτζήδες και ανοίγει βεντέτα με τον ιστορικό ηγέτη του συνδικαλιστικού κινήματος στον συγκεκριμένο κλάδο Θύμιο Λυμπερόπουλο.
Γενικά, όποιος υπουργός συγκρούστηκε με τους ταξιτζήδες, σε καλό δεν του βγήκε. Το παράδειγμα Ραγκούση είναι το πιο ενδεικτικό. Αλλά επειδή ο Κυρανάκης είναι νέος και ίσως δεν θυμάται τι συνέβη το 2011, με το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, θα του φανεί χρήσιμο να ρωτήσει τον πρώην υπουργό ή, έστω, να γκουγκλάρει.
