Την προσωπική του ιστορία με τον κορωνοϊό μέσω της νόσησης του γιου του, περιέγραψε γνωστός ειδικός του COVID από το Σαν Φρανσίσκο ο οποίος, δημοσίευσε στο Twitter, όσα βίωσαν.
«Κάνω tweet για τον COVID σχεδόν 2 χρόνια», έγραψε ο Δρ Bob Wachter, επικεφαλής ιατρικής του UCSF. «Αλλά αυτή την εβδομάδα έγινε προσωπικό. αφού κόλλησε ο 28χρονος μικρότερος γιος μου».
Σε 25 tweets, ο καθηγητής αποκάλυψε ένα είδος αγώνα πάλης μέσα του- μια εσωτερική διαμάχη μεταξύ του ιατρού με γνώσεις δεδομένων που ήξερε ότι ένα νεαρό, τριπλά εμβολιασμένο άτομο πιθανότατα θα ξεπερνούσε καλά τον COVID και από την άλλη του στοργικού πατέρα που ένιωθε τον πόνο της πανδημίας από κοντά, ίσως για πρώτη φορά.
Με την άδεια του γιου του, ο Wachter περιέγραψε τον γιο του ως γενικά υγιή αλλά υπέρβαρο, γεγονός που τον έθετε σε «μέτρια υψηλό κίνδυνο» για COVID. Ο Wachter είπε ότι ο γιος του εργάζεται στην εξυπηρέτηση πελατών στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο. Είναι προσεκτικός. Φοράει μάσκα και όταν η Όμικρον “χτύπησε” τον Δεκέμβριο ο πατέρας του τον παρότρυνε να αφήσει τη δίφυλλη υφασμάτινη μάσκα του και να φορέσει την KN95, κάτι που ο γιος του άκουσε.
«Ανησυχούσα ότι θα κολλήσει κορωνοϊό από τη δουλειά ή από το λεωφορείο», έγραψε ο Wachter. «Αλλά δεν έγινε έτσι».
H εξομολόγηση του καθηγητή
“Ο γιος μου είναι αρκετά προσεκτικός, από τον Μάρτιο του 2020 και έχει κάνει 3 δόσεις Μοντέρνα. Φορούσε υφασμάτινη μάσκα 2 στρώσεων και άλλαξε σε KN95 (με την “ενθάρρυνση” μου).
Εργάζεται στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο, στην εξυπηρέτηση πελατών, επομένως έρχεται με πολλούς ανθρώπους σε επαφή. Ανησυχούσα ότι θα το κολλούσε από τη δουλειά ή από το λεωφορείο. Αλλά δεν έγινε έτσι. Αντίθετα, ένας από τους λίγους φίλους που βλέπει μερικές φορές αυτοπροσώπως – ένα άλλο πλήρως εμβολιασμένο άτομο που είναι επίσης αρκετά προσεκτικό, ήρθε τη Δευτέρα το βράδυ για να παρακολουθήσει μια ταινία. Εκείνη ένιωθε καλά, όπως και εκείνος.
Την Τετάρτη (~36 ώρες αργότερα), ξύπνησε και ένιωσε απαίσια. Πονόλαιμος, ξηρός βήχας, μυϊκοί πόνοι, ρίγη. Χωρίς ανωμαλίες γεύσης/όσφρησης. Του είπα να μείνει σπίτι, να πιει υγρά. και να πάρει Παρακεταμόλη ή Ιβουπροφαίνη. Τα τοπικά φαρμακεία είχαν όλα ξεμείνει από ραπιντ τεστ αλλά είχα κρυμμένο ένα σετ. Βγήκε έξω (φόρεσα ένα N95) και κάναμε το τεστ, με ρινική μπατονέτα. Ήταν αρνητικό. Ήμουν λίγο καθησυχασμένος, αν και εκείνος δεν ήταν – «Μπαμπά, αισθάνομαι ακριβώς όπως ένιωσα μετά από το εμβόλιο», είπε. Φαινόταν αρκετά άρρωστος ώστε να είναι μολυσματικός. Αναρωτήθηκα αν θα ήταν ένα παράδειγμα των πρόσφατα αναφερθέντων προβλημάτων με ψευδώς αρνητικά ραπιντ τεστ τις πρώτες ημέρες μιας μόλυνσης από την Omicron. Κάλεσε το @UCSFHospitals, στη Γραμμή επικοινωνίας για τον Covid.
(Είναι ασθενής) Για να υποβληθεί σε εξέταση PCR ή Color (όπως το PCR)η 1η διαθέσιμη (ημερομηνία) ήταν 4 ημέρες μακριά, οπότε δεν υπάρχει βοήθεια. Ζεσταίνω λίγη κοτόσουπα, αγόρασα ένα οξύμετρο (97%– αν και ο καρδιακός του ρυθμός ήταν 120: ανησυχητικός) και του είπα να με καλέσει εάν άλλαζαν τα συμπτώματά του ή έπεφτε το O2 του <95%.(7/25)
Την επόμενη μέρα, του τηλεφώνησα στις 9 το πρωί – καμία απάντηση. Το μυαλό μου γνωρίζει ότι οι πιθανότητες να πεθάνει ένας πλήρως εμβολιασμένος νεαρός είναι σχεδόν μηδενικές. Ωστόσο, αναρωτήθηκα εν συντομία αν είχε επιζήσει από τη νύχτα: η ιατρική που βασίζεται σε στοιχεία, συναντά το συναίσθημα των γονέων. Ξαναπροσπάθησα στις 10, ακόμα καμία απάντηση. Πηγαίνω να τον βρω και τον βρήκα να κοιμάται… και να αναπνέει. Μια ώρα περίπου αργότερα, είχε νέα από τη φίλη που είδε τη Δευτέρα το απόγευμα.. Ήταν θετική. Φυσικά, αυτό αύξησε τις πιθανότητες του γιου μου να έχει Covid, αλλά και πάλι ο χρόνος επώασης των <2 ημερών φαινόταν τρομερά σύντομος. Ήταν ο καιρός για ένα ακόμη ραπιντ.
Αυτή τη φορά, με βάση τις πρώτες αναφορές ότι κάνοντας rapid με δείγμα και από τη μύτη και από τον φάρυγγα βελτιώνεται η αποτελεσματικότητα του τεστ έναντι της Omicron (σε σχέση με το να πάρεις μόνο ρινικό δείγμα), αυτό κάναμε.
Η αναμονή των 15 λεπτών και μετά… η ροζ γραμμή: ήταν θετικός. Όπως εκατομμύρια άλλοι νέοι, ο γιος μου είχε Covid. Ένιωσα μια περίεργη ενοχή –όχι εντελώς λογική, αλλά πραγματική– που δεν τον προστάτεψα. Ακυρώσαμε το ραντεβού για PCR (το είχαμε κλείσει για τρεις μέρες αργότερα), καθώς διάγνωση του rapid φαινόταν ασφαλής. Έτσι, ένα ακόμα κρούσμα παραλείφθηκε από τo σύστημα καταμέτρησης (πράγμα που κάνει την εκτίναξη της Όμικρον να είναι στην πραγματικότητα ακόμη μεγαλύτερη).
Ενημέρωσε τη δουλειά του, μπήκε για τουλάχιστον 5 ημέρες σε αυστηρή απομόνωση και ξεκίνησα να κάνω πρόγνωση για να δω χρήζει κάποιας θεραπείας.
Ήξερα κατά βάθος, ότι οι πιθανότητες για μια κακή περίπτωση ήταν χαμηλές. Αλλά όταν είναι το παιδί σου, φρικάρεις λίγο.
Απ.: πρόγνωση, η νεότητα βοηθάει: σε σύγκριση με τον 64χρονο πατέρα του, έχει το 1/4 κίνδυνο νοσηλείας και 1/25 τον κίνδυνο θανάτου. Ένα κομπιουτεράκι κινδύνου, (το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη το εμβόλιο ή την Omicron αλλά λαμβάνει υπόψη την ηλικία και τους παράγοντες κινδύνου) υπολόγισε τον κίνδυνο νοσηλείας στο 2,3%. Σκέφτηκα ότι ο τριπλός εμβολιασμός του μειώνει αυτό κατά ~80%, και η “ηπιότητα” της Omicron κατά άλλο ~50%. Άρα ίσως μια στις 300 πιθανότητες (~0,3%) να χρειαστεί νοσηλεία.
Υπάρχουν 4 κύριες θεραπευτικές επιλογές για έναν συμπτωματικό εξωτερικό ασθενή.
Πρώτη: Τα μονοκλωνικά αντισώματα. Αλλά τα μόνα που λειτουργούν στην Omicron, (υποθέτω ότι ο γιος μου έχει Omicron, επειδή είναι πλέον κυρίαρχη στις ΗΠΑ και επειδή η αστραπιαία επώαση είναι μια ένδειξη Omicron), τα Sotrovimab, είναι σε έλλειψη – την τελευταία εβδομάδα, το UCSF δεν είχε κανένα σε απόθεμα. Άρα αυτό αποκλείεται.
3η επιλογή: Το Remdesivir, ένα ενδοφλέβιο φάρμακο που χρησιμοποιούσαμε εδώ και καιρό στο νοσοκομείο, αλλά πρόσφατα αποδείχθηκε ότι μειώνει τη νοσηλεία και τα ποσοστά θνησιμότητας κατά 87% σε εξωτερικούς ασθενείς υψηλού κινδύνου. Όμως, επειδή είναι ενδοφλέβιο, η χρήση του περιορίζεται σε ασθενείς με πολύ υψηλότερο κίνδυνο από τον γιο μου.
Τέλος, το Molnupiravir της Merck. Όπως το Paxlovid, είναι ένα χάπι 5 ημερών. Είναι λιγότερο αποτελεσματικό (~30% όφελος) από το Paxlovid, αλλά πιο διαθέσιμο. Πρέπει ο γιος μου να το συνεχίσει; Μια μείωση κινδύνου 30% ακούγεται εντάξει. Όταν όμως ο κίνδυνος είναι μόνο 0,3% για νοσηλεία, («αριθμός που απαιτείται για θεραπεία», NNT). Και η πιθανότητα θανάτου είναι πιθανώς ~1/5000, με NNT 20.000.
Τηλεφώνησα στον γιατρό του, ο οποίος σημείωσε ότι τα χάπια έχουν όφελος όταν χρησιμοποιούνται πριν από την 5η ημέρα. «Θα έλεγα να μην κάνει τη θεραπεία», είπε σοφά, αλλά μπορεί να το ξανασκεφτεί αν τα πράγματα επιδεινωθούν τις επόμενες δύο μέρες. Τώρα είναι η 4η μέρα. Το οξυγόνο του είναι εντάξει, ο καρδιακός ρυθμός έχει επανέλθει, έχει λιγότερα συμπτώματα, αλλά ο λαιμός του πονάει ακόμα σαν κόλαση.
Όταν τελειώσουν οι 5 ημέρες, θα κάνουμε ένα άλλο rapid (αν βρω ένα) – αν βγει αρνητικό, θα βγει από την απομόνωση (και θα φορέσει ένα KN95). Εάν είναι θετικό, θα παραμείνει απομονωμένος μέχρι να γίνει αρνητικός ή την ημέρα 10. Θα εξακολουθήσει να φορά μάσκα για 5 ημέρες ακόμη. Και ελπίζουμε αυτό να είναι όλο.
Ανησυχώ για το Long Covid; Λίγο. Η βιβλιογραφία είναι ένα χάος: ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι το 50% των ανθρώπων έχουν επίμονα (>1 μήνα) συμπτώματα. Άλλες μελέτες λένε ότι είναι περισσότερο από 5%. Φαίνεται ότι το εμβόλιο μειώνει τον κίνδυνο. Επομένως, είναι ανησυχητικό, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά παρά να περιμένουμε και να δούμε. ·
Κάποια μαθήματα; Πρώτον, ευχαριστώ τον Θεό για τα εμβόλια! Ναι, είχε Covid, αλλά το εμβόλιο του μείωσε τις πιθανότητες για σοβαρό κρούσμα, νοσηλεία και θάνατο. 2ον, ανησυχίες σχετικά με: τα ψευδή ράπιντ τεστ στην Όμικρον είναι πραγματικότητα, όπως και οι ελλείψεις σε τεστ και φάρμακα.
Το μάθημα από την Όμικρον; Χαμήλωσε την ασπίδα προστασίας σου και (ο ιός) θα σου εφορμήσει.
Έπρεπε να δει ταινίες με την φίλη του; Νομίζω ότι ναι – φαινόταν σαν μια αρκετά ασφαλής συνάντηση. Όμως, ενώ η Όμικρον αυξάνεται, ακόμη και τα πράγματα χαμηλού κινδύνου – πράγματα που ήταν ασφαλή τον τελευταίο μήνα – μπορεί τώρα να είναι επικίνδυνα. Δεδομένου του πόσο γρήγορα μπορεί να περάσει αυτή η καταιγίδα, φαίνεται σοφό να περιοριστούμε λίγο.
Ο γιος μου θα είναι εντάξει, αλλά η ασθένεια και το άγχος που προκαλεί ( ο κορωνοϊός) είναι άθλια. Το να παραιτηθούμε και να κολλήσουμε την Omicron δεν φαίνεται σωστό, ειδικά επειδή το πανδημικό κύμα μπορεί να είναι βραχύβιο. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μια εμπειρία που καλύτερα να αποφύγετε – για εσάς και τους αγαπημένους σας – αν μπορείτε.
