Κοινωνικό κράτος leave and let die

23 mins read

Το κοινωνικό κράτος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Αφορά  τον τρόπο που φέρεται και αντιμετωπίζει το κράτος πιο αδύναμους, τους ηλικιωμένους, τα παιδιά, τα ΑΜΕΑ.

Ας δούμε μια συνδυαστική κατηγορία, ηλικιωμένων ΑΜΕΑ, για να καταλάβουμε πώς ακριβώς τους αντιμετωπίζει το υπουργείο Εργασίας. Χωρίς σεβασμό. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Ακολουθεί η τεκμηρίωση.

Βασικό αξίωμα: Το κράτος δεν έχει κρατικά γηροκομεία, ώστε να φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν.

Αξίωμα δεύτερο: Οι ιδιωτικοί οίκοι ευγηρίας κοστίζουν από 1.500€ έως 3.000€ τον μήνα, χωρίς σε αυτά να υπολογίζονται τα φάρμακα και τα αναλώσιμα των ηλικιωμένων.

Ας πάρουμε λοιπόν την υπόθεση εργασίας ότι η οικογένεια ενός ηλικιωμένου με άνοια, προτιμά να τον έχει στο σπίτι του, με τη βοήθεια μιας εσωτερικής γυναίκας. Το συνολικό μηνιαίο κόστος μιας τέτοιας διαβίωσης είναι περί τα 1.600€ τον μήνα (μισθός εσωτερικής, σούπερ μάρκετ, λογαριασμοί ΔΕΚΟ). Πώς να καλυφθούν αυτά -χωρίς τα πολυέξοδα έκτακτα ιατρικά που προκύπτουν κάθε λίγο; Μία μέση σύνταξη είναι περί τα 600-800€.

Επιστρέφουμε στο αυτοπροσδιοριζόμενο ως κοινωνικό κράτος, επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας.

Μετά από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες που διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο και χρονοβόρο σύρσιμο από τον ΕΦΚΑ στο ΚΕΠΑ και τούμπαλιν, η παρανοϊκή, νομικά ορθή, απόφαση είναι ότι ένας συνταξιούχος δεν δικαιούται καμία επιδοματική βοήθεια, ακόμα και αν η σύνταξη του είναι 500 ευρώ, ακόμα και αν δεν μπορεί να περπατήσει, ακόμα και αν δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο. Με λίγα λόγια: παίρνει σύνταξη γήρατος; Βοήθεια μηδέν από το κράτος. Το επίδομα συμπαράστασης, γύρω στα 200€, δίνεται μόνο αν ο συνταξιούχος είχε από πριν αναπηρία και είχε βγάλει αναπηρική σύνταξη.  Ή αν υπάρχει σύνταξη χηρείας.  Αυτοί οι παράλογοι νόμοι ισχύουν επί κυβέρνησης ΝΔ, με αρμόδιους τον Κωστή Χατζηδάκη ως υπουργό Εργασίας και τη Δόμνα Μιχαηλίδου ως Υφυπουργό Εργασίας, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Με άλλα λόγια, η ισχύουσα πρόνοια και αλληλεγγύη θυμίζει τον τίτλο ενός τραγουδιού των  Guns and Roses. Leave and let Die.

Σου τυχαίνει εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα υγείας ενώ ήδη παίρνεις σύνταξη; Βεβαιώνει το ΚΕΠΑ ότι ο συγκεκριμένος συνταξιούχος δεν δύναται να αυτοεξυπηρετηθεί και χρήζει συμπαράστασης ετέρου προσώπου; Ε και; Το κράτος είναι εκκωφαντικά απών.

Και δύο μηδαμινά «επιτεύγματα» περί πρόνοιας και αλληλεγγύης προς ανάπηρους ηλικιωμένους, μια συνδυαστική κατηγορία με αυξημένη ευαλωτότητα και ανάγκες, ξαναλέμε. Η κα Μιχαηλίδου θέσπισε πιλοτικά ένα πρόγραμμα «προσωπικού βοηθού», με ωφελούμενους όμως εώς 65 ετών. Αφήνοντας απέξω την κύρια ηλικιακή κατηγορία που έπρεπε να έχει απόλυτη  προτεραιότητα, τους ηλικιωμένους.

Δεύτερον, το υπ. Δικαιοσύνης κατεβάζει νομοσχέδιο αυτές τις μέρες για την προσβασιμότητα των αναπήρων στα δικαστήρια και απαλείφει υποτιμητικές εκφράσεις και άλλα παρεμφερή περί δικαιωματισμού. Μόνο που αυτά προϋποθέτουν ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη τη δυνατότητα να ζουν αξιοπρεπώς. Η οποία δυστυχώς τους έχει αφαιρεθεί, γιατί οι αρμόδιοι δεν προνόησαν.

Η βία της γραφειοκρατίας συναντά τη βία της ασθένειας σε έναν θανάσιμο συνδυασμό καθολικής αδυναμίας και εγκατάλειψης. Οι πανηγυρικές εξαγγελίες νέων πρωτοβουλιών έρχονται σε δραματική αντίφαση με την οδυνηρή  πραγματικότητα που βιώνουν οι πλέον ευάλωτοι στο περιθώριο της κανονικότητας.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα