Για θράσος κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ο Παύλος Μαρινάκης,μετά τις αναφορές του πρώην πρωθυπουργού για τη Δικαιοσύνη, στην ομιλία του σε ημερίδα της Βουλής, κάτι που προκάλεσε την ενόχληση της Γεωργίας Αδειλίνη, η οποία αποχώρησε από την αίθουσα.
«Δίπλα στη λέξη “θράσος” στο λεξικό θα έπρεπε να μπει η φωτογραφία του κ. Τσίπρα. Λίγες μόλις μέρες μετά την απόφαση-σταθμό της ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης να βγάλει τις “κουκούλες” από τους ψευδομάρτυρες της σκευωρίας της Novartis, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να απολογηθεί για τη συντεταγμένη εκστρατεία κηλίδωσης των πολιτικών του αντιπάλων, στη σημερινή του ομιλία σε ημερίδα στη Βουλή κάνει έμμεσες υποδείξεις στη δικαιοσύνη για εν εξελίξει, υπό διερεύνηση υποθέσεις». Αυτό τονίζει, σε ανακοίνωσή του, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, σχολιάζοντας την ομιλία του κ. Τσίπρα.
«Ταυτόχρονα, ο πρώην πρωθυπουργός, που είχε δύο υπουργούς οι οποίοι εκ των υστέρων καταδικάστηκαν αμετάκλητα από τη δικαιοσύνη, εργαλειοποιώντας με ανεπίτρεπτο τρόπο το δραματικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, συκοφαντεί τη χώρα του και “εκδίδει πορίσματα” ως αυτόκλητος “δικαστής” κάνοντας λόγο για “ολιγωρία των αρχών”», προσθέτει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Καταλήγοντας, ο κ. Μαρινάκης αναφέρει: «Κύριε Τσίπρα, νυν και πρώην σύντροφοί του, κανείς δεν μπορεί να υπαγορεύσει στη δικαιοσύνη τον τρόπο με τον οποίο θα επιτελεί τα καθήκοντά της και αυτό γιατί πλέον στην Ελλάδα δεν λειτουργούν παρα-υπουργεία δικαιοσύνης, όπως κυνικά είχε παραδεχτεί ότι συνέβαινε επί των ημερών σας ο πρώην υπουργός της κυβέρνησής σας κ. Κοντονής».
Τα «καρφιά» του Αλέξη Τσίπρα κατά της Δικαιοσύνης
Ο πρώην πρωθυπουργός στην ομιλία του σε ημερίδα της Βουλής τοποθετήθηκε για τις ενέργειες της Δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών.
Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι «στις μέρες μας η δημοκρατία συνήθως δεν καταλύεται με πραξικοπήματα, όπως την περίοδο του ψυχρού πολέμου, ούτε βρίσκεται σε μια έστω ατελή διαδικασία ενίσχυσης, όπως τη μεταψυχροπολεμική περίοδο. Αμφισβητείται, όμως, και υπονομεύεται, με νέους τρόπους, σε ένα νέο πιο σύνθετο περιβάλλον πολλαπλών κρίσεων, συγκρούσεων και ανταγωνισμών. Οι συνθήκες της πολυκρίσης και της μετάβασης σε έναν πολυπολικό κόσμο αποτελούν για κάποιους ευκαιρία για περιστολή δικαιωμάτων και διεύρυνση ανισοτήτων», συμπλήρωσε.
«Μπορούμε ευλόγως να ελπίζουμε πως οι θεσμοί του Συμβουλίου της Ευρώπης θα συμβάλλουν και στην αποκατάσταση υποθέσεων που αποτελούν τις μεγαλύτερες μαύρες κηλίδες, τις ανοιχτές πληγές του κράτους Δικαίου στην πατρίδα μας και που άνοιξαν, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια», είπε ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος «στο μεγάλο σκάνδαλο των μαζικών παράνομων τηλεφωνικών παρακολουθήσεων» και, όπως πρόσθεσε, «στις αδιανόητες για μια ευρωπαϊκή χώρα προσπάθειες παρακώλυσης των ερευνών της αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής», αλλά και «στην αδυναμία των δικαστικών αρχών να εντοπίσουν τους υπευθύνους και να αποδώσουν δικαιοσύνη».
«Ενώ αντίστοιχη ολιγωρία των αρχών, εντοπίζεται τόσο στο δραματικό ναυάγιο της Πύλου με τον πνιγμό εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, ενώ βρίσκονταν επί 16 ώρες στην περιοχή έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας. Αλλά και στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών, με τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων μας», συμπλήρωσε.
«Σήμερα -με τη συναίνεση όλων μας- η Ελλάδα είναι υπό επιτήρηση από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση. Αν θέλουμε, λοιπόν, στο μέλλον να γιορτάζουμε με μεγαλύτερη περηφάνια επετείους σαν τη σημερινή, των 50 χρόνων από την επανεπικύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη χώρα μας, επιβάλλεται η εκτελεστική αλλά και η δικαστική της εξουσία, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Για να μπορούμε να μιλάμε πραγματικά για εμβάθυνση του Κράτους Δικαίου, για μια ισχυρή και όχι για μια πάσχουσα Δημοκρατία», κατέληξε ο πρώην πρωθυπουργός.
Η αποχώρηση της Γεωργίας Αδειλίνη
Η τοποθέτηση του κ.Τσίπρα προκάλεσε την ενόχληση της Γεωργίας Αδειλίνη, της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου που αποχώρησε από την αίθουσα με τον Αλέξη Τσίπρα να σχολιάζει: «Επιβάλλεται η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία που πρέπει να ακούει κιόλας, να κάθεται να ακούει, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για να μπορούμε να μιλάμε για εμβάθυνση του κράτους δικαίου και όχι για μία πάσχουσα δημοκρατία».
